Spannende plevier ontmaskerd als woestijnplevier

Intro

Eerder deze week (2 mei) ging ik met Folkert Jan vogelen in het Lauwersmeer. Onze hoop was toen gevestigd op het terugvinden van de door Folkert Jan ontdekte woestijn- of Mongoolse plevier de avond ervoor (zie ook vorige blog). Helaas lukte dit niet, de vogel leek gevlogen. De hoop op het terugvinden van deze mysterieuze vogel – want wat zal het geweest zijn? – vervloog. Desondanks hadden we een enerverend dagje in het Lauwersmeer. En persoonlijk had ik het gevoel dat dit verhaal nog wel een staartje zou krijgen. En dat gebeurde ook. Al duurde het wel even.

7 mei 2023

Siska en ik zitten net aan het ontbijt en de koffie als het geluid van een roodmus door het huis galmt. Een signaal dat er iets zeldzaams is gevonden ergens. Ik kijk zoals gewoonlijk meteen. “Woestijnplevier in Friesland”, zeg ik tegen Siska. En ja hoor, bij Anjum, in de Bantpolder in het Lauwersmeergebied. Daar was ie dus, felicitaties aan Folkert Jan. Mysterie opgelost, eerdere frustratie en twijfels maken plaats voor euforie en opluchting. Een knappe ontdekking/herontdekking. Meteen maken we plannen om naar het Lauwersmeer te gaan. Zo’n fraaie soort in de buurt en bovendien staat het Lauwersmeer in mei garant voor een breed scala aan vogelsoorten.

En zo zijn we al gauw onderweg naar dit schitterende gebied. Inmiddels is het bericht doorgekomen dat er ook een breedbekstrandloper is gevonden op het wad bij de Bantpolder. In de Bantpolder zelf ook nog eens morinelplevieren en een roodhalsgans. Ja, er valt weer veel vreugde te halen in het Lauwersmeer. En het is zondag, en het is prachtig weer en dus zijn er vele vogelaars in het gebied aanwezig. Terwijl we onderweg zijn vervliegt de woestijnplevier regelmatig, maar kan steeds worden teruggevonden. Breedbekstrandloper zou mooi dichtbij zitten, spannend!

Als we aankomen bij de Bantpolder treffen we Merel en Vincent. We maken even een praatje, horen verschillende verhalen aan en klimmen snel de waddendijk op. Zoals verwacht is het direct weer genieten van de vele duizenden foeragerende steltlopers hier. Regenwulpen, tureluurs, scholeksters, bontbekplevieren, zilverplevieren, kluten, krombekstrandloper en bonte strandlopers die in grote groepen sierlijke vluchten maken boven het wad. Op de dijk tapuiten, kneuen, witte kwikstaarten, gele kwikstaarten en hoog in de lucht baltsende veldleeuweriken. We zien al snel een groepje vogelaars staan en we hebben geluk. De breedbekstrandloper zit nog steeds mooi vooraan op het wad. Nog nooit zag ik deze zeldzame strandloper zo mooi.

We vergeten bijna die andere zeldzame steltloper die inmiddels al een tijdje uit beeld lijkt te zijn. Maar toch is niets minder waar, want na een stukje lopen kunnen we ook na enkele aanwijzingen van deze prachtsoort genieten. “In beeld, vrij ver weg, tussen enkele bontbekken, net links van dat struikje”, krijgen we te horen. En inderdaad, precies zoals omschreven, zien we ver maar onmiskenbaar een mooie woestijnplevier. Een vrij robuuste plevierachtige, wit met oranjebruine tekening, snavel vrij lang en stevig. Een mooie adult zomerkleed vogel. Mijn 3^e woestijnplevier is een feit, na mijn 1^e bij Batenburg (GE) in april 2011 en een vogel bij Punt van de Reide (GR) in 2012. Voor Siska uiteraard nog een nieuwe soort. Naast ons staan zelfs vogelaars uit het zuiden des lands die speciaal voor deze vogel naar het noorden zijn afgereisd.

Na de vogel ondanks de luchttrilling mooi te hebben bekeken, lopen we langzaam weer terug richting Bantpolder / Hoek van de Bant. Opeens rinkelt mijn telefoon, het blijkt Andries. Hij staat met andere vogelaars te tellen op de waddendijk en zegt me dat ik even omhoog moet kijken. “er vliegen 2 rode wouwen boven je hoofd” zegt Andries. Aanvankelijk zien we niks, maar al snel ziet Siska de vogels. Beide rode wouwen passeren ons mooi en gaan zelfs even jagen, heel gaaf! De vogels landen ook even verderop op de dijk, maar worden al pestend door kraaien verdreven. Wat een onverwacht fraaie waarneming zeg. Ondanks het felle tegenlicht zijn de vogels mooi te volgen. Op de waddendijk bedank ik Andries en zien we nog kort een velduil. Het lijkt een dag te worden waarbij er geen einde lijkt te komen aan mooie waarnemingen van schaarse/zeldzame soorten. Op de terugweg naar de auto nog een mooie tamme tapuit op de dijk.

Na een lunch op de waddendijk gaan we richting Bantpolder in de hoop de morinelplevieren te vinden. Dit is zoals wel vaker, een lastige klus. Deze steltlopertjes, die jaarlijks in mei opduiken in de Bantpolder, zitten vaak ver op de akkers tussen de modderkluiten en zandhoopjes. Ondanks de afstand, tegenlicht en luchttrilling, weet ik na wat moeite een vogel te vinden. Er zouden zeker 3 vogels moeten zitten, we zien er uiteindelijk 1. Het is net even geluk hebben als 1 van de vogels zich beweegt en een beetje heen en weer loopt te foerageren. Op naar de Ezumakeeg, waar steltlopers zich in tegenstelling tot de morinelplevieren, van zeer dichtbij laten bewonderen. We zien met het blote oog al de nodige steltkluten en kemphanen. Steltkluut, ooit zeldzaam, inmiddels toch wel vrij algemeen te noemen, althans in het Lauwersmeergebied.

Maar liefst 16 steltkluten lopen dicht langs de weg. 6 ten noorden van ons, 10 ten zuiden van ons. Vanaf de uitijkpunt Ezumakeeg-Noord nog 2 overvliegende vogels. Terwijl ik het gebied afzoek op andere steltlopers, lopen er plotseling 2 zwarte ibissen vol in beeld, druk foeragerend. Zomaar vanuit het niets zijn deze vogels hier neergestreken, zaten er net nog niet en zijn ook niet eerder gemeld vandaag in het Lauwersmeer. Een leuke onverwachte zelfontdekking. Snel een filmpje en bewijsplaatje maken voordat ze wegvliegen. Maar goed ook, want beide vogels zijn amper een minuut ter plaatse, voordat ze opvliegen richting oost om niet meer terug te keren. Ver weg richting het meer vliegend.

Er lijkt ook paniek te zijn in het gebied gezien de grote groepen opvliegende ganzen. Even later zweeft een zeearend boven onze hoofden, wellicht de oorzaak van de paniek. Verder in de Ezumakeeg genieten we van de vele kluten, pijlstaarten, zomertalingen, visdieven en zwarte sterns. Ook leuk zijn enkele dwergmeeuwen. Ja hoor, het was inderdaad weer zo’n typisch dagje Lauwersmeer in mei. De ene na de andere mooie waarneming. Van de woestijnplevier werd de rest van de dag niks meer vernomen, 14:30 voor het laatst gezien. Het was dan ook een dag waarbij het geluk aan onze zijde was.