Oog in oog met een Grote Vos

5 april 2023

In de week van 3 april tot en met 7 april zat ik weer in Vorden/Ruurlo voor broedvogelonderzoek. Het was een prachtige week met mooie ochtenden in een bosrijke omgeving. Een bosrijke omgeving die wordt afgewisseld met deftige landgoederen en kastelen, oude lanen, houtwallen en akkers.

De eerste Bonte Vliegenvanger, Gekraagde Roodstaart en Boompiepers waren de fenologische hoogtepunten van de week qua vogels. Net als 2 weken geleden ook nu overal Groene Spechten. Her en der Middelste Bonte Specht, Geelgors en bijna overal weer zingende Zwartkoppen. Opeens hoor je ze weer overal vrolijk zingen vanuit de bosjes en singels. Vanuit mijn trekkershut op de camping was het iedere avond genieten van roepende Bosuilen tijdens heldere avonden/nachten (geluidsopname hieronder).

Wat betreft vlinders was het ook een geslaagde week. Citroenvlinders in overvloed, maar ook mijn eerste Gehakkelde Aurelia van 2023 werd een feit. 2 weken geleden ontdekte ik vanaf de fiets een Grote Vos. Nog steeds een vrij zeldzame soort, maar de Achterhoek lijkt één van de betere regio’s in Nederland om er één tegen het lijf te lopen. Natuurlijk stapte ik van mijn fiets af om de Grote Vos te volgen, die snel richting het oosten fladderde. Een sprintje trekken mocht niet baten, de grote oranje vlinder verdween in een tuin, om niet weer te worden gezien door mij.

Woensdagmiddag 5 april: als ik via een omweg vanaf de camping naar station Vorden fiets, zie ik vlak voor mijn neus weer een grote oranje vlinder opvliegen, vanaf het zandpad. Ik zie meteen dat het om een Grote Vos gaat, maar ook dit exemplaar is zeer actief en vliegt al gauw van me af. Het was ook al lekker warm geworden inmiddels. Uitmuntend vlinderweer. Ik trek wederom een sprintje, net als 2 weken terug, in de hoop wat foto’s te kunnen maken. De vlinder vliegt een akker op en lijkt opeens van de aardbodem verdwenen.

Ik zoek, ik kijk, ik zoek. Geen vlinder meer te bekennen. Heel typisch weer. Toch heb ik de vlinder niet zien verdwijnen, dus heb ik het sterke vermoeden dat de Grote Vos ergens zit te zonnen op de akker. Ik kijk even door mijn verrekijker om goed de akkers af te scannen. Geen vlinder te zien. Slechts een baltsende Kievit in de verte op een verder sombere, kale akker. Dan opeens zie ik de Grote Vos op 2 meter voor mij zitten. Ik benader het vliegende kunstwerkje voorzichtig en kijk ‘m even recht in de ogen. Schitterende waarneming. De vlinder blijft rustig zitten. Ik kan enkele bewijsplaatjes maken. Pas mijn 4e Grote Vos ooit en de 2e in krap 2 weken tijd. Zo mooi als deze krijg je ze niet vaak.