Wat een rustige dag vogels kijken langs de Friese kust beloofde te worden…
Zaterdag 15 augustus 2020
06:57: terwijl een Bosuil een laatste kreet laat horen vanuit een dikke boom naast mijn huis, drink ik een laatste beetje koffie weg. Ik zal de cafeïne hard nodig hebben vandaag, aangezien ik nauwelijks heb geslapen vannacht (warmte, plagende steekmuggen). Ondanks een slechte nachtrust heb ik er veel zin in vandaag. Precies om 07:00 staat Folkert Jan voor mijn deur. Het plan voor vandaag is een rustig dagje vogelen langs de Friese kust. Natuurlijk hopen we iets leuks te ontdekken.
Even na 08:00 arriveren we bij Workum, waar we onze vogeldag beginnen in de weilanden, en dat was zeer de moeite waard. Prachtige groepen Kieviten, Kemphanen, Wulpen en Goudplevieren. Dat was een spannend begin. Augustus is een goeie maand om een zeldzame steltloper te ontdekken. Vorig jaar bijvoorbeeld, zat er een Alaskastrandloper bij Westhoek, op het Friese Wad. Afgelopen tijd zijn er ook weer leuke zeldzame steltlopers ontdekt in Nederland, waaronder Amerikaanse- en Aziatische Goudplevier, Amerikaanse Oeverloper en Steppevorkstaartplevier.
Er lopen ook enkele Grote Zilverreigers door het land en mooie groepen Spreeuwen en Boerenzwaluwen sieren de lucht. Veldleeuweriken, Watersnippen, Tapuiten en twee Paapjes. De najaarstrek is weer in volle gang. FJ vindt een Rietzanger in een klein stukje riet en ruigte. Die moet even goed bekeken worden, want augustus is de maand voor Waterrietzanger. Na wat geduld laat de vogel zich goed bekijken en kunnen we concluderen dat het toch een gewone Rietzanger is. De vele groepen ‘normale’ steltlopers worden nauwkeurig gescand op afwijkende vogels. Niks spannends.
Vanaf het uitkijkplateau Workumerwaard zien we een leuk scala aan vogels. Jagende Bruine Kiekendieven, Bosruiter, Kolganzen, Lepelaars, Baardmannetjes, Gele Kwikstaart, nog enkele Tapuiten en als hoogtepunt een groep van maar liefst 47 Reuzensterns, Nog nooit zagen we er zoveel bij elkaar, erg leuk. Op naar vogelkijkhut De Ral bij Piaam. Hier hopen we naast vogels ook Argusvlinders te zien. Aan vlinders geen gebrek bij Piaam: tientallen Atalanta’s, Klein Koolwitjes, Klein Geaderd Witje, Kleine Vossen en mijn eerste Landkaartje voor 2020. Waarschijnlijk ook de laatste. Ook zien we twee Argusvlinders, maar ze zijn veel te vliegerig om te fotograferen.
Vervolgens gaan we naar Makkum, in de hoop daar een Waterrietzanger te vinden. Alweer tien jaar geleden zag ik hier mijn eerste Waterrietzanger. In 2011 zag ik de soort voor het laatst bij Petten. Er is ondertussen in ieder geval een Waterrietzanger gevonden bij Koehool, in een stukje riet langs de Friese waddenkust. Die kunnen we sowieso later vandaag mee gaan pakken. Bij Makkum kammen we een flinke oppervlakte riet af, maar we vinden er geen. Wel leuk is een Roerdomp en een stuk of twintig Kleine Karekieten. Ik hoor in de verte nog een IJsvogel en ga tussen de vele heidelibellen op zoek naar Geelvlekheidelibel, welke niet gevonden niet.
Ik begin inmiddels wat moe te worden, en besluit even in het gras te gaan liggen. FJ zoekt verder naar leuke soorten. Na een powernap sta ik weer op en ga verder zoeken naar vlinders en libellen. FJ heeft me ondertussen appje gestuurd met de mededeling dat er een spannend uitziende plevier is gevonden bij Westkapelle, Zeeland. Er wordt even gedacht een Woestijnplevier, maar zou ook prima een Morinelplevier kunnen zijn? Vogel is 10:30 waargenomen in het Vroon bij Westkapelle (ZL). FJ komt weer richting de auto gelopen waar ik wacht. Als ik weer even op Dutch Bird Alerts kijk, schrik ik. De ‘spannende plevier’ wordt nu gemeld als waarschijnlijke Steppeplevier, oh jee.
Indien de determinatie klopt, zou dit een nieuwe vogelsoort voor Nederland betekenen, ééntje die van heel ver komt, en pas drie keer eerder werd waargenomen in Europa. Spannend dus. Hoewel de determinatie nog niet helemaal zeker is, besluiten we alvast langzaam richting Zeeland te rijden. En zo krijgt onze dag een geheel andere invulling. We verlaten Makkum en rijden via de Afsluitdijk richting het zuidwesten. De vogel is vooralsnog niet teruggevonden, determinatie lijkt goed te zitten. Om 13:10 komt het bericht door dat de vogel is teruggevonden en dat de determinatie zeker is.
Ongelooflijk weer, wat een soort. Het is de zoveelste nieuwe steltloper uit het hele verre oosten (China, Mongolië etc) in ruim een jaar tijd. Vorig jaar hadden we Grijskopkievit en Kleine Regenwulp, nu dit weer. Dat worden drie zenuwachtige uurtjes in de auto zitten, hopelijk blijft de vogel ter plaatse. Ondanks de spanning blijven we nog redelijk kalm onder de situatie. Het is ook nog eens behoorlijk druk. Openstaande bruggen, terugkerende vakantiegangers met caravans. Niet de meest gunstige dag voor een twitch naar Westkapelle, een flinke uithoek in het land. Echter, de berichtgeving blijft positief: vogel zit rustig ter plaatse tussen vele tientallen Goudplevieren, soms even lastig te zien.
Vlak voor 16:30 arriveren we na een lange rit op de Trommelweg bij Domburg/Westkapelle. Hier zit de Steppeplevier op een akker. Zoals altijd bij een twitch zoals deze, springen we de auto uit en haasten ons naar de meute vogelaars. Bij aankomst is het meteen aanschuiven en krijg ik de vogel mooi in beeld door de telescoop van Frank van Duivenvoorde, waarvoor dank. Folkert Jan heeft de vogel ook snel in het vizier en dan kan het intense genieten beginnen. Opluchting, euforie, ontspannen. Wat een opvallend raar ‘steltje’: bleke steltloper, hoog op de poten, donkere borstband. De vogel is soms even lastig te zien door warmtetrilling en platgedrukt op de grond zit.
Wat een knaller van een soort, het blijkt zelfs ook pas de vierde waarneming voor het West-Palearctische gebied te gaan (Europa, Noord-Afrika en Midden-Oosten). Een zeldzaamheid van formaat, iets wat waarschijnlijk niet snel weer terugkomt in Nederland. Het blijft bizar dat zo’n steltloper vanaf de andere kant van de wereld dan zomaar in een klein landje als Nederland terechtkomt. In dit geval op een akker tussen ‘gewone’ steltlopers. Nu we toch in Zeeland zijn, besluiten we ook in de buurt te blijven. Misschien is de Steppeplevier later vandaag nog mooier te bekijken?
We zaten er flink naast, want even na 18:00 vliegt de vogel als enige op, hoog richting ZW. Vogel is hierna niet weer gezien. Een pijnlijke misser voor vogelaars die nog onderweg zijn. Slechts een schamele zes uurtjes was de vogel twitchbaar. Ik, Folkert Jan en Gijs, zijn inmiddels bij Dishoek lekker op zoek gegaan naar libellen. We zien hier in- en rondom poeltjes meerdere Zuidelijke Glazenmakers en Zwervende Pantserjuffers als hoogtepunt. In Zoutelande zitten we lekker in het zonnetje te genieten van een heerlijke pizza. Hierna gaat Gijs zijn eigen weg en besluiten ik en FJ nog even het Kleinst Waterhoen te doen. Deze vogel zit in een ander stukje Zeeland.
Terwijl een Cetti’s Zanger zijn hoge zangtonen ten gehore brengt, lopen we dijk op bij natuurgebied ‘s-Gravenhoekinlaag (Noord-Beveland). Ook het Kleinst Waterhoen is meteen bij aankomst in beeld. De vogel laat zich geweldig mooi bekijken, wat zijn het toch kleine schattige beestjes met mooi goudbruine en zilverblauwe tinten. Het betreft een juveniele vogel en mijn tweede Kleinst Waterhoen die ik zie (meestal blijft het bij horen). Na ook van deze vogel uitbundig te hebben genoten, maken we ons op voor de lange terugreis naar het noorden. Wat een geweldige en onvergetelijke dag weer.
NATUURVERSLAVING 