Zaterdag 27 oktober 2018
Een luie zaterdagmiddag eind oktober, ik lig op mijn gemakje een powernap te doen op bed. Even voor 14:45 een whatsappje van Folkert Jan: “Roodoogvireo Krimbos“. Het zal toch niet? hebben we dan toch die Amerikaanse dwaalgast in dit tot nog toe relatief magere najaar (weinig zeldzaamheden) in Nederland? die komt dan toch als een donderslag bij heldere hemel. Al snel volgt de piep via Dutch Bird Alerts. De vogel is ontdekt door Arend Wassink en bevindt zich in het Krimbos op Texel, nabij De Cocksdorp. Wat een megaontdekking!
Vervolgens weet ik even niet hoe te handelen, er gaat even van alles door mijn hoofd. Een lichte paniek in combinatie met gezonde spanning zullen we maar zeggen. Ik pak in alle hectiek mijn rugzak in en check vervolgens 9292 reisinfo, hoe kom ik zo snel mogelijk daar op de noordkop van Texel? Maar dan maakt de stress langzaam plaats voor even rustig nadenken. Ik bedenk me dat dit weekend de wintertijd weer ingaat. Een snelle check van mijn snelste reistijd van Breda naar Texel en het feit dat het voor 19:00 zo goed al donker is verteld me dat het vandaag met het OV geen haalbare kaart meer is, verdorie.
Ik probeer vervolgens nog in alle haast een lift te regelen, ja het vogelaarsbloed stroomt weer eens waar het niet stromen kan. En dan accepteer je langzaamaan je lot, het feit dat het ‘m vandaag niet meer gaat worden. Het is niet anders, ik besluit me er wijselijk bij neer te leggen en ga maar gewoon een duurloopje doen zoals gepland. Ergens valt er ook meteen weer een last van mijn schouders, je weet waar je aan toe bent. Hopelijk blijft de vogel een nachtje, die kans zit er gezien de weersomstandigheden op de wadden best goed in. Buien, maar toch ook vrij helder, we zullen het zien. Het is en blijft koffiedik kijken.
Zondag 28 oktober 2018
De volgende dag blijft het aanvankelijk stil op whatsapp en internet. Het maakt dan ook niet uit dat ik nog even uitslaap. 08:10 gaat de wekker weer en besluit ik maar op te staan. Nog geen whatsapp’jes, maar een snelle check op Dutch Bird Alerts verteld me tot grote opluchting dat de gisteren ontdekte Roodoogvireo nog aanwezig is, pfffff.
Wat dan volgt is een klassieke OV-twitch met het nodige oponthoud onderweg. Eerst van Breda naar Amsterdam, vervolgens van Amsterdam naar Wormerveer. Wegens werkzaamheden op het spoor rijden er dit weekend bussen tussen Wormerveer en Alkmaar (Het zal ook wel weer niet). Vervolgens in een slakkengangetje van Alkmaar naar Den Helder (veel stops, teveel). Eenmaal in Den Helder even wachten op de bus naart de TESO veerhaven en al gauw zit ik op de boot naar Texel. Op de boot maak ik kennis met Herman Bouman en Sven Valkenburg. Ik vraag of ik met ze mee kan rijden naar de plek van de Roodoogvireo en dat kan, dat scheelt weer een te lange busrit.
We karren pijlsnel over het eiland, sprinten bij het Krimbos de auto uit en arriveren 14:10 op de plek alwaar tientallen vogelaars de bomen in de gaten houden. De vogel is op dat moment uit beeld. Ik besluit een eerste elzenboom zorgvuldig met mijn verrekijker te checken op vogels wat een schot in de roos blijkt. Bijna helemaal bovenin een kruin zit ie dan, vrij zittend op een takje, de Roodoogvireo, een soort die al zo vaak ter sprake is gekomen tijdens gesprekken onder vogelaars. De ‘Yank’ (Amerikaanse dwaalgast) waar vogelend Nederland zo naar uitkeek, zeker na waarnemingen van Amerikaanse dwaalgasten in andere Europese landen zoals IJsland en Engeland. Hoe vaak deze soort wel niet door mijn hoofd spookte tijdens DT-weekenden op Vlieland. Vooral tijdens vogelen op Lange Paal en in Bomenland.
Terug naar Texel, de vireo vliegt al gauw richting bosperceel ten oosten van waar we staan. De meute vogelaars verplaatst zich richting het bosperceel. Hier wordt de vogel vrij snel weer teruggevonden en laat zich vervolgens gewoonweg fantastisch bekijken! Met tussenpozen is de vogel zoek maar wordt iedere keer weer teruggevonden en laat zich voornamelijk van zijn beste kant zien, prachtige vogel. Een juweel van een ontdekking (Bedankt Arend!).
Een kleine globetrotter die de Atlantische Oceaan was overgestoken, misschien via IJsland of Brittannië en vervolgens de Noordzee nog eens over en op Texel verzeild raken. Een vogel uit het boekje met witte onderzijde, een mosgroene bovenzijde, grijze kruin, markant koppatroon. Op zijn gemak poetst en foerageert de vogel regelmatig. Weer een onvergetelijke waarneming rijker. Het betreft voorlopig mijn 421e vogelsoort in Nederland. Het betreft tevens mijn 5e Amerikaanse zangvogel na Baltimoretroepiaal (Alkmaar, januari 2010), Noordse Waterlijster (Vlieland, september 2010), Roodborstlijster (Heemskerk, april 2014) en Grijze Junco (Groningen, februari 2015).
Vervolgens pakken we met een brede glimlach om 16:00 de boot terug naar het vaste land en vertrekken naar Houten vanwaar ieder weer zijn eigen weg gaat. Nogmaals dank heren voor de lift en de gezelligheid.
Deze Roodoogvireo betreft het 9e geval voor Nederland en de eerste voor Texel. Tevens betreft het pas de 3e veldwaarneming, de overige gevallen betroffen ringvangsten en een vondst van een dode vogel. Het laatste geval dateert uit 2005 in Westkapelle. De eerste veldwaarneming dateert uit oktober 1996 op Vlieland (Bron: Dutch Avifauna). Voor de nieuwste generatie vogelaars betrof het dus een nieuwe soort en een mooie inhaler voor degenen die de Roodoogvireo in 2005 moesten missen.
Ieder najaar worden er wel Amerikaanse zangvogels als dwaalgast in West-Europa vastgesteld, maar dan hoofdzakelijk in Brittannië, Ierland en IJsland. Gelukkig (behalve voor zo’n dwaalgast zelf) komt het toch af en toe eens voor dat zo’n ‘yank’ net iets verder uit koers raakt en in Nederland terecht komt. Een kans om een Amerikaantje te zien laat je liever niet lopen, dus kun je er maar beter snel bij zijn. Deze Roodoogvireo neemt niemand ons nog af.
NATUURVERSLAVING 