Zaterdag 14 april 2018
Je hebt van die plekken in Nederland waarvan je weet dat je er vroeg of laat weer naartoe ‘moet’. Zo’n plek waarvan je weet dat er vroeg of laat weer één of meerdere zeldzame vogels worden ontdekt. Als er een prijs uitgegeven zou worden voor zeldzaamheden-hotspot in Nederland, zou Texel een goeie kanshebber zijn. Verschillende essentiële ingrediënten dragen hier aan bij, maar vooral de ligging van Texel op de route van veel trekvogels en de aanwezigheid van vogelaars die jaarrond kansrijke plekken afspeuren naar zeldzaamheden spelen een grote rol bij wat Texel zo’n succesvol vogeleiland maakt.
De waslijst aan schaarse/zeldzame vogels die ik heb gezien op Texel is nogal lang en blijft groeien, dat zal bij veel andere vogelaars net zo zijn. Even snel uit het hoofd; In 2010 een prachtige Roze Spreeuw, in 2011 die onvergetelijke Kaspische Plevier, Ralreiger en Grauwe Fitis, in 2012 een Steppeklapekster en Kleine Kokmeeuw, in 2013 Struikrietzanger, in 2016 Grote Kanoet en onlangs een schitterende man Koningseider. Texel is onvermijdelijk voor een beetje vogelaar zou je kunnen zeggen. Texel is soms net een snoepwinkel, met vogelaars die als kinderen op de snoep afkomen.
Op zaterdag 14 april is het wel erg aanlokkelijk om, ondanks de lange reis vanuit Breda, wederom naar Texel te gaan. Een zeer fraai mannetje, waarschijnlijk Oostelijke Blonde Tapuit bevind zich in de Eierlandse Duinen, niet ver van De Cocksdorp. Aanvankelijk twijfels, want het feit blijft dat je uren onderweg bent, en mogelijk zag ik de Oostelijke Blonde Tapuit in mei 2014 al bij Westkapelle, maar deze vogel is nog altijd niet aanvaard door de CDNA. De Westkapelle-vogel was in een veel minder uitgesproken verenkleed dan deze Texel-vogel, en dat maakt de determinatie niet bepaald gemakkelijk en ligt verwarring met de verwante Westelijke Blonde Tapuit op de loer.
Als rond 09:00 blijkt dat er ook nog eens een Roodstuitzwaluw rondhangt boven camping de Robbenjager, ook nabij De Cocksdorp, ben ik om en vertrek ik naar Texel. Daarnaast is het in april altijd leuk vogelen op Texel, net als een week geleden. De Roodstuitzwaluw is in Nederland een zeldzame, maar jaarlijkse doortrekker. Vooral in het voorjaar langs de kust, vaak tussen algemene zwaluwsoorten, zoals Boerenzwaluw. De vogel van vandaag lijkt rond te hangen en voorlopig niet verder te trekken, een buitenkansje zeg maar. Tweemaal eerder zag ik Roodstuitzwaluw, ook op Texel.
Het voelt soms net als een soort thuis, de treinrit naar Den Helder. Je weet dat je vroeg of laat weer die rit maakt, want naast Texel heeft Den Helder ook al erg mooie soorten opgeleverd de afgelopen jaren. Onderweg ergens tussen Heerhugowaard en Schagen de eerste leuke soort van vandaag, een Casarca langs het spoor. Een mooie aanvulling op de toch al lange reeks leuke waarnemingen vanuit de trein na de vele ritjes de afgelopen jaren. Vogels kijken kan prima vanuit de trein, zelfs zonder verrekijker. Onderweg vanaf de boot de eerste twee Visdiefjes voor mij dit jaar.
Op Texel pak ik meteen de bus naar Den Burg waar ik een fiets huur en een lange fietstocht maak over het eiland. Nog niet heel lang onderweg op de fiets valt mijn oog op een kwikstaart die nogal donker lijkt. Ik stop even en zet mijn verrekijker erop, en ja, een prachtig mannetje Rouwkwikstaart. Een Kluut vliegt al roepend richting oost. Ik besluit eerst maar de Roodstuitzwaluw te doen en vervolgens de Blonde Tapuit in te koppen. Zo’n zwaluw kan zo maar foetsie zijn zodra de zon er goed doorheen komt, en tot nog toe was het behoorlijk bewolkt. Bij de Witte Hoek ontdek ik een Zwarte Rotgans tussen de honderden Rotganzen die net niet over de weg lopen.
Als ik arriveer bij camping de Robbenjager zie ik meteen met het blote oog een zwaluw vliegen. Een oranjerode/witte stuit, een nogal oranje koppie, kan niet missen. Een zeer fraaie Roodstuitzwaluw vliegt dichtbij langs, zo mooi zag ik de soort nog niet! De uit zuidelijke regionen afkomstige zwaluw verdwijnt al gauw richting het Renvogelveld waar ie zich even later nogmaals mooi laat bekijken. Tevens mijn eerste Huiszwaluw en Braamsluiper voor 2018. In de duinen een mannetje en vrouwtje Tapuit. In de Tuintjes een vrouwtje Gekraagde Roodstaart en een mannetje Blauwborst.
Hoog tijd voor missie Blonde Tapuit, en dat kon weleens spannend worden. Al sinds 13:50 geen melding meer van de vogel. Tapuiten trekken voornamelijk ’s nachts dus ik ga er vanuit dat de vogel nog wel ergens zit bij vakantiepark De Krim. Het is even zoeken en ik bevindt me zelfs even op terrein waar ik helemaal niet hoef te zijn. Toch vindt ik al gauw de plek waar de vogel al zeker twee dagen verblijft. Terwijl ik vol verwachting een hoog duin beklim tref ik echter slechts een groep mistroostige vogelaars aan. Een groot deel van de groep blijken Duitse vogelaars te zijn die op Texel zijn voor een vogelreis. De excursieleider van de groep verteld me dat ze al zeker twee uur aan het zoeken zijn, maar de Blonde Tapuit (nog) niet hebben kunnen vinden. Dat wordt dus goed zoeken.
Even is er paniek en wordt er van alles gezegd in het Duits, maar de eindconclusie is dat het men een ‘normale’ Tapuit in beeld heeft. De spanning wordt opgevoerd, zeker wanneer een elegant mannetje Blauwe Kiekendief laag over de duinen scheert. Bij één van de laatste meldingen van de Blonde Tapuit staat dat deze ternauwernood wist te ontsnappen aan een andere roofvogel, een Sperwer. Of zal de vogel dan toch…? Van alles is mogelijk.
Dan is er wederom opschudding onder de Duitse vogelaars; verderop wenkt iemand met zijn armen en roept. Er wordt gebeld, ik versta er wederom niet al te veel van, maar weet eruit op te merken dat de wenkende man waarschijnlijk de Blonde Tapuit in beeld heeft. Dan kun je maar één ding doen, aansluiten bij de groep en snel die kant op lopen. Eenmaal aangekomen bij de man blijkt inderdaad dat ie de vogel zeer kort geleden in beeld had, maar dat deze de duinen is ingevlogen, op een niet zichtbare plek. Dat wordt wederom goed zoeken.
Een kwartier vliegt voorbij, her en der een mannetje Tapuit en een roepende Regenwulp richting noordoost. Dan heeft iemand plotseling de vogel in beeld. Het valt niet mee om de aanwijzingen op te volgen, maar desondanks weet ik de Blonde Tapuit kort maar krachtig in beeld te krijgen, super! Niet iedereen heeft de vogel gezien, dus zoeken we door. Weer ruim een kwartier verder is de vogel weer in beeld en kan iedereen, ook enkele laatkomers die eerder vandaag tevergeefs zochten, alsnog genieten van deze superzeldzaamheid. De vogel werd aanvankelijk gedetermineerd als Westelijke Blonde Tapuit, maar lijkt toch betere papieren te hebben voor een Oostelijke Blonde Tapuit. Indien aanvaard door de CDNA, betreft deze vogel de 5e Oostelijke Blonde Tapuit voor Nederland. Een laag over het duin vliegende Velduil is mooi meegenomen, mogelijk een territoriaal dier, Texel vogeleiland.
Na te hebben genoten van de Blonde Tapuit, fiets ik langzaam weer richting Den Burg. Maar niet voordat ik mijn ogen en oren de kost heb gegeven bij Waal en Burg, een zeer rijk weidevogelgebied, een eldorado voor met name eenden en steltlopers. Ik scan de eerste plasjes af waar Kemphanen bezig zijn met foerageren. Indrukwekkende aantallen Grutto’s, Kieviten, Scholeksters, Veldleeuweriken, Wulpen en Tureluurs sieren het natte- en drassige gebied met de prachtigste voorjaarsgeluiden. Helaas vandaag de dag steeds schaarser in Nederland. Een handjevol foeragerende Goudplevieren volop in zomerkleed lopen in mijn kijkerbeeld, nog meer sier. De mannetjes van deze soort blijven toch wel subliem met dat donkerzwart op de onderzijde, wit op de flanken en die goudgele bovenzijde, vliegende sieraden zou je haast zeggen.
Ook weet ik de nog steeds aanwezige schaarse Gestreepte Strandloper te vinden, de zoveelste leuke soort van vandaag, het kant niet op op Texel met al die mooie waarnemingen. Ook leuk is een Kleine Strandloper. Omwille de tijd toch maar richting Den Burg om de fiets weer terug te brengen. Toch nog snel even genieten van drie Huiszwaluwen en de plaatselijke zendmast afspeuren op Slechtvalk, welke afwezig is. Fiets droppen en snel naar de bushalte rennen om de eerstvolgende bus naar de veerhaven te pakken, maar helaas, het gehaast mocht niet baten, de bus is net weg. Misschien maar goed ook dat ik de bus mistte, want bij de bushalte roept luid en duidelijk een IJsvogel bij een watertje. Even is de vogel ook mooi te zien wanneer deze zit op een overhangende tak boven het water.
Wederom was Texel zeer de moeite waard, wederom was het missen van de bus ergens goed voor.
NATUURVERSLAVING 