Terschelling

Intro

Op de avond van zaterdag 12 augustus ben ik met Folkert Jan het Lauwersmeer in geweest om te wachten op hetgeen wat had moeten komen maar uiteindelijk niet kwam. Een Franklins Meeuw besloot zich niet meer te laten zien na zich een poosje te hebben begeven tussen honderden meeuwen in de Ezumakeeg. Jammer, want ik had best zin om weer eens een voor mij nieuwe vogelsoort te zien. De laatste nieuwe soort dateert alweer van 26 april, de memorabele Blauwe Rotslijster op Vlieland.

Maar ach, we treuren niet. Het was als vanouds gezellig daar in het vogelmekka van Nederland en we konden genieten van Grote Zilverreigers die bij het vallen van de duisternis als een soort engelen naar beneden kwamen gevlogen om te slapen op hun vaste slapplek achterin de Ezumakeeg. Verder leuke aantallen Kemphaan, twee Lepelaars, Krombektrandlopers en een fraaie Reuzenstern, ook niet bepaalde een alledaagse soort. En die Franklins Meeuw komt vroeg of laat een keer op ons pad. De volgende dag zie ik kortstondig één van de Woudaapjes in een stadspark in Heerenveen na twee uur te hebben gewacht. Deze zeldzame en onopvallende kleine reigersoort heeft dit voorjaar met succes gebroed hier, er werden maar liefst vier jongen grootgebracht, een mooie primeur.

Op zondag 13 augustus wordt er op Terschelling een Kortteenleeuwerik ontdekt ergens in de polders t.h.v. het dorpje Lies. Nog altijd een nieuwe soort voor me, één die me steeds weer wist te ontlopen, zo leek het. In mei 2015 dipte ik de soort zelfs in de kop van Overijssel. Kortom: het vogelaarsbloed begon weer te stromen in mij en het leek me leuk om weer eens op Terschelling te kijken. Een bezoek aan deze Kortteenleeuwerik kon dan eventueel mooi gecombineerd worden met het één en ander. Immers, op Terschelling valt meer dan genoeg te zien, naast een Zwarte Zeekoet die al lange tijd in de haven verblijft valt er vooral op het gebied van flora veel te zien.

Een plan voor het weekend begon langzaamaan vorm te krijgen, maar dat hing natuurlijk wel voor het grootste gedeelte af van die Kortteenleeuwerik, die moest wel even op zijn stekje in de Terschellinger polders blijven zitten natuurlijk, en de meeste Kortteenleeuweriken zijn na één dag weer gevlogen. Toen bleek dat de vogel donderdag 17 augustus nog steeds aanwezig bleek besloot ik het plan dan toch om te zetten in een daad. Donderdagavond de Zwarte Zeekoet meepakken in de veerhaven van West-Terschelling en daarna snel door naar de Kortteenleeuwerik en overnachten in een hotel. De volgende dag een lange wandeltocht maken over de westkant van Terschelling en dan zaterdag naar het Fochteloërveen op de grens van Friesland en Drenthe om vervolgens daarna door te gaan naar Folkert Jan voor een feestje.

17 en 18 augustus 2017; Terschelling

Zo gezegd, zo gedaan en 18:00 zet ik voet op Terschelling. De eerste stappen zijn nauwelijks gezet of ik zie al iets dobberen op het water in de veerhaven, zou het? Verrekijker erop en ja hoor, daar dreef de Zwarte Zeekoet op zijn gemakje en niet heel schuw. Een goed begin dus. Ik zie ook de eerste Grote Sterns vliegen en verderop op de basaltblokken minstens honderd Steenlopers in zomerkleed. Verder weg op zee enkele Eiders. Het begint inmiddels flink te regenen en het voelt even alsof het herfst is. Eerst maar naar het stayokay hotel om mijn overnachting te boeken. Hapje eten en daarna snel met de laatste bus naar Lies. Inmiddels is het weer droog en komt de zon nog met tussenpozen tevoorschijn. Na een stukje te hebben gewandeld over een pad ten zuiden van Lies kom ik aan op de plek waar de Kortteenleeuwerik zou moeten zitten. De vogel zou zich veelvuldig ophouden op een schelpenpad.

Één scan met de verrekijker is voldoende want ik zie ook de Kortteenleeuwerik vrijwel direct bij aankomst. De vogel foerageert op het schelpenpad. Al snel komen er ruiters aan en vliegt de vogel op om even later weer op het pad te gaan foerageren. Ik loop langzaam richting de vogel en neem rustig de tijd om het beestje te observeren. Voor de leken onder ons zal het een klein bruin vogeltje zijn, maar de gevorderde vogelaar zal opmerken dat het toch een heel andere vogel is dan bijvoorbeeld een Veldleeuwerik. +1, de vierde nieuwe vogelsoort voor mij dit jaar, voor nu nummer 409, een fijne inhaler na de dip in mei 2015 en een fijne goedmaker na de recent gedipte Franklins Meeuw in het Lauwersmeer. Vervolgens is het met een mooie zonsondergang en enorme groepen steltlopers op het wad een eer om het hele stuk vanaf Lies naar het hotel terug te lopen.

Goudplevier, Bonte Strandloper, Steenloper, Scholekster, Wulp en Kievit pleisteren in hoge aantallen op het slik. Her en der een Zilverplevier, Kanoet, Drieteenstrandloper, Groenpootruiter, Rosse Grutto, Regenwulp, Oeverloper en als leukste soort een Paarse Strandloper. Zeer voldaan keer ik terug in het hotel en sluit ik de dag af.

De volgende morgen sta ik om 06:00 op en ga ik eerst hardlopen door de bossen, duinen, heide en een stukje over de waddendijk, een flinke dosis positieve energie als gevolg en een fijn begin van een mooie dag. Om 10:00 verlaat ik het hotel en besluit een lange wandeltocht te maken door het uitgestrekte duingebied ten noordwesten van West-Terschelling. Het is genieten van de afwisselende plantenrijkdom en ook qua vlinders vliegt er het een en ander. Atalanta’s, Argusvlinders, Heivlinders en Hooibeestjes onder andere. Ook de vogelaar in mij wordt tevreden gehouden met twee Boomvalken, Witgatjes, Bruine Kiekendief met zijn elegante vlucht over het duin en een Visarend. Eerder had ik alweer de Zwarte Zeekoet gezien en een Zwarte Zee-eend.

Ik besluit om naar het strand te gaan om daar een duik te nemen in de Noordzee. Maar daarvoor moet ik mezelf wel eerst zien te worstelen door allerlei dicht struikgewas in de vorm van wilgenstruiken, riet en bijna ondoordringbare bramenstruiken en duindoorns. Het wordt een uitdaging waarbij de stekels en doorns niet worden vermijd. Uiteindelijk bereik ik het strand na een strijd waar even geen einde aan leek te komen.

Na een uur te hebben doorgebracht op het strand en in de zee zie ik dat er vanaf het westen een flinke regenbui aan zit te komen. In verband met mogelijk onweer lijkt het me nogal link om te blijven zwemmen en vindt ik het wel mooi geweest. Ik pak mijn spullen en loop weer langzaam richting de duinen. Plots valt me op dat ik omgeven ben door water, het was langzaam vloed aan het worden en ik had niks in de gaten. Het stukje land waarop ik me bevond was omgevormd tot een soort eilandje. Dan komt voor ik het weet de regen met bakken uit de lucht vallen en zie ik nauwelijks nog de duinen vanwege de stortregen. Het lijkt even alsof ik in een soort val zit, achter me is de uitgestrekte zee, tussen de duinen en mij is een brede kreek die inmiddels behoorlijk diep is geworden en ik wordt overladen door regen. Het is dat ik met nogal wat spullen zit in mijn tas waardoor zwemmen wat lastiger is en het waait ook behoorlijk hard. En het zou ook zonde zijn als mijn telefoon zou verzuipen in al dat water.

Ik besluit een sprintje te trekken door het zand dat steeds meer wegzakt onder mijn voeten. Het is weer net een andere manier van hardlopen met zo’n zware rugzak en twee paar schoenen in mijn handen. Al snel zie ik gelukkig weer de duinen en een stukje zandplaat waar ik nog net fatsoenlijk over heen kan rennen waardoor ik de duinen kan bereiken zonder dat mijn spullen nat worden. Het is inmiddels minder gaan regenen en langzaam wordt de lucht weer blauwer. Ik besluit verder te wandelen en verderop nog een duik te nemen waarna ik weer langzaam richting West-Terschelling loop. In de veerhaven rust ik even uit, neem een bakje kibbeling en vertrek om 17:30 weer met de boot naar Harlingen. Het was een avontuurlijke trip met veel leuke soorten.