Dichtbij

Woensdag 30 november 2016

Na een fris nachtje slapen met het raam open, trakteer ik mezelf na het ontwaken op een warme kop koffie. De zon schijnt volop, wat me uitnodigt om al snel een wandeling te maken. Een wandeling met een simpel doel: ontspannen, genieten van deze schitterend, winterse ochtend en de Pestvogels bekijken die zich al enkele dagen tegoed doen aan bessenstruiken in Velp-Noord, vlakbij mijn huis.

Al snel arriveer ik op de sfeervolle Schonenbergsingel, waar ik vaak langs ga als ik ga hardlopen (deze straat loopt omhoog en vormt hierdoor een heuvel). Persoonlijk vindt ik het één van de mooiere straten van Velp. Er staan prachtige Robinia’s, Beuken, Paardenkastanjes en Eikenbomen. Al snel zie ik een handjevol vogelaars staan die omhoog kijken. En ja hoor, ze zitten er nog, bovenin een Robinia, 4 Pestvogels. De vogels roepen veel en duiken af en toe naar beneden om te snoepen van een bessenstruik. Ik tref 2 bekenden, Joey Braat en Piet van den Bemd die tussen alle verplichtingen door ook even hun ogen de kost de geven.

Na een klein halfuurtje loop ik verder via Rozendaal om een bezoekje te brengen aan het Rozendaalse Bos. Op sommige plekken in Rozendaal is het tafeltje dekje voor veel vogels. Leuk zijn een mannetje Goudvink en een overvliegende Appelvink. Verderop in coniferen minstens 100 foeragerende Vinken met daartussen een enkele Putter en Keep. In een vijver die grotendeels is voorzien van een laagje ijs, proberen Blauwe Reiger, Waterhoen en een groepje Wilde Eenden hun kostje bij elkaar te scharrelen. Vanuit een verwaarloosde tuin klinken Huismus, Winterkoning, Roodborst en Heggenmus. Vanuit een Eik loert een Buizerd om zich heen, zo’n bijna sneeuwwit exemplaar die op een winterse ochtend als deze mooi tot zijn recht komt.

Eenmaal in het Rozendaalse Bos lijkt iedere boom voorzien van vogels. Hier een Boomklever, daar een Boomklever, groepjes Kool, Pimpel- en Staartmees, Vinken en in de naaldbomen Goudhaantjes. Her en der een Kuifmees die zijn aanwezigheid verraad vanuit een Den met zijn roep. Zowel Glanskop als Matkop tegelijkertijd en meerdere Zwarte Mezen die zingen alsof het voorjaar is.

Van echt zeldzame vogels moeten we het deze ochtend niet hebben, immers is de vogeltrek zo goed als voorbij en hebben we dit najaar al veel mooie soorten mogen aanschouwen. Waarschijnlijk tegen beter weten in blijf ik fantaseren over het zelf ontdekken van een Dwerguil, Notenkraker of Grijskopspecht (‘Je weet maar nooit’). Gewoon genieten van het algemenere, de winterse sferen die hopelijk een voorbode zijn van een echt strenge winter, de geur van naaldbomen en een absolute stilte die nu en dan doorbroken wordt door een roffelende specht. We zullen het er voor nu mee moeten doen. En die Pestvogels waren natuurlijk zoals altijd weer een lust voor het oog, lekker dichtbij dit keer.