Donderdag 27 november 2014
Nadat heel vogelend Nederland een tijdje in onzekerheid zat en bijna de hoop had opgegeven, kwam dan op 26 november 2014 de verlossende melding: de Afrikaanse Woestijngrasmus die tussen 12 en 19 november werd gefotografeerd in een polder bij Alphen a/d Rijn, maar waarvan de exacte locatie niet werd prijsgegeven, was teruggevonden. Een knappe prestatie! De rest is geschiedenis. Die woensdag trok een groot deel van vogelend Nederland richting Alphen a/d Rijn om deze megazeldzaamheid te bewonderen.
Deze Afrikaanse Woestijngrasmus is uniek, omdat het de eerste keer is dat deze woestijnbewoner ten noorden van de Alpen wordt gezien, en een nieuwe soort voor West-Europa betreft.
Als ik op donderdag 27 november op school zit, knijp ik er tussen de middag tussenuit om met de trein naar Alphen a/d Rijn te reizen. Al snel loop in de kleiige Hollandse polders samen met nog een stuk of 30 man te zoeken naar de Afrikaanse Woestijngrasmus. Daar sta je dan in de middle of nowhere bij Alphen a/d Rijn, een plek waar je normaal niks te zoeken hebt. Ik kom een oude bekende tegen, Ronald Stolk. Volgens de laatste berichten zou de vogel ergens middenin de polder zitten, in de buurt van een bruggetje. Een stukje verderop zien we inderdaad een groepje mensen staan bij een bruggetje. Het is zwaar lopen in de modderige polders, en een kille wind maakt het er niet aantrekkelijker op. Met modder tot op onze broekspijpen arriveren we bij het bruggetje, waar de vogel recent gezien is.
Daar sta je dan in de vette klei van Zuid-Holland, omringd door boerenslootjes met krakkemikkige bruggetjes en losse planken, monotoon polderland, nauwelijks een vogel te zien, in de regen. En dan komt weer die ene confronterende vraag naar boven: “Wat doe ik hier eigenlijk, waar doe ik het allemaal voor?”. Afrikaanse Woestijngrasmus, normaal voorkomend in warme woestijnen, nu in de kille Hollandse polders, eerste geval voor West-Europa, een flink eindje uit koers geraakt, misschien wel een ‘once in a lifetime experience’ om te zien in Nederland. En de taferelen die zich afspelen bij een twitch zoals deze zijn toch ook wel weer vermakelijk. Af en toe zie je mensen voorzien van telescopen en dure fotoapparatuur rennen door de glibberige klei, bij vlagen was het hilarisch.
En dan zien we de vogel in een glimp opvliegen onder het bruggetje vandaan, hij is in ieder geval binnen. Maar echt een bevredigende waarneming is het nog niet. De vogel is opgevlogen en verwijderd zich van ons. Even later zien we dat er verderop paniek is, dat kan maar één ding betekenen. We zetten het op een lopen. Een blik door mijn verrekijker verteld me dat een kleine menigte aandachtig naar iets staat te kijken. Als ik dan bijna bij de menigte ben gearriveerd, komt de menigte plotseling naar mij toe, lichte paniek. Schijnbaar was de vogel ongemerkt langs mij gevlogen en zat weer op een ander plekje, ergens in een slootrand waarschijnlijk.
Nog een klein sprintje trekken waarbij ik net niet uitglijdt, en dan kan het echte genieten beginnen. Al foeragerend laat de vogel zich prachtig bekijken in een slootrand, soms tot op enkele meters afstand. Vlak voor het donker verdwijnt de vogel in een bramenbosje en feliciteert men elkaar met deze fraaie nieuwe soort, een keiharde soort. Uiteindelijk krijg ik van Ronald een lift terug naar Arnhem (Bedankt!). Het was een leuke uitdaging om deze soort uiteindelijk bevredigend op het netvlies te krijgen, een unieke kans is benut.
NATUURVERSLAVING 