Oktober is een maand waarop ik vaak terugdenk aan twitches en zeldzame soorten die ik zag de afgelopen jaren. Gedenkwaardig is oktober 2011, een maand waarin ik veel nieuwe soorten zag in korte tijd. Na een Kleine Vliegenvanger op Vlieland en een Aziatische Roodborsttapuit op Texel, was een fraaie Blauwstaart mijn 3e nieuwe soort die maand, vandaag exact 5 jaar geleden. Tijd om terug te blikken op deze aanvankelijk lastige en niet 100% bevredigende, maar uiteindelijk zeer geslaagde twitch.
Vrijdag 21 oktober 2011
Op zaterdag 15 oktober 2011 wordt er een Blauwstaart gevangen en geringd op de vinkenbaan bij het Hoefijzermeer in het Noord-Hollands Duinreservaat, vlakbij Castricum. Het betreft de 15e waarneming van deze Noord-Europese- en Siberische dwaalgast voor Nederland. Op 19 oktober wordt dezelfde vogel terug gevangen. Een dag later wordt de vogel, tot vreugde van vogelend Nederland, ter plaatse teruggevonden in de struiken rondom de vinkenbaan. Degene die dit blog regelmatig leest voelt ‘m al aankomen.
Ik zou geen echte vogelaar zijn als ik niet op vrijdagmiddag 21 oktober in de trein zou zitten van Velp naar Castricum in de hoop deze prachtige vogel te zien te krijgen. Voor ik het weet arriveer ik om 13:30 in Castricum, huur zo snel als ik kan een fiets bij het station en spoed me naar de vinkenbaan in het Noord-Hollands Duinreservaat. In mijn haast neem ik ergens een verkeerde afslag en fiets een stukje naar het noorden i.p.v. naar het westen (Geen GPS op mijn telefoon op dat moment). Gelukkig kom ik na iemand de weg te hebben gevraagd richting de Vinkenbaan, al snel terug op het juiste pad en kan ik na een halfuurtje trappen aanschuiven bij de grote meute vogelaars. De Blauwstaart is op dat moment uit beeld, diep verscholen in het dichte struikgewas.
Na een poosje te hebben gewacht roept iemand “Hij zit hier, in die struikjes bij het prikkeldraad”. Snel een stukje rennen, aanwijzingen opvolgen en ik weet de vogel eventjes in beeld te krijgen waarbij ik in ieder geval de blauwe staart kan constateren. De vogel vliegt al snel dieper de bosjes in en is wederom uit beeld. In de paar uur dat ik hier spendeer krijg ik de vogel slechts een paar keer matig te zien. Het lijkt erop dat de vogel voornamelijk in de ochtend goed te zien is, dus besluit ik maar weer terug naar huis te gaan, nog niet geheel tevreden. Ik besluit later nog een poging te wagen in de hoop de vogel mooier en langer te zien te krijgen.
Een week later, op 28 oktober, ga ik voor de 2e poging. Samen met Michiel Poolman breng ik ’s ochtends mijn 2e bezoek aan de vinkenbaan. We lopen rustig vanaf station Castricum die kant op. Bij aankomst op de plek is de stemming onder vogelaars al heel anders dan de week ervoor waarop ik de vogel maar matig zag. Meer blije en geruststellende gezichten. Al snel blijkt de vogel in een meer overzichtelijk bosje te zitten, en komt regelmatig poseren op het wandelpad, dat klinkt goed. En ja hoor, het duurt niet lang of de vogel komt vanuit de bosjes tevoorschijn en gaat mooi op een paaltje zitten en scharrelt regelmatig op de grond, prachtig. Een groot contrast vergeleken met vorige week! De glanzende blauwe staart, oranje flanken, wit keeltje, lichte buik en donkere bruingroene rug en mantel, met wit omrande zwarte kraaloogjes, ééntje uit het boekje. Michiel en ik schudden mekaar de hand en zijn zeer tevreden met deze mooie waarneming. De vogel komt soms tot op enkele meters afstand en lijkt even niet schuw. Fotografen grijpen hun kans en klikken er lustig op los. De vogel gaf een mooie show weg, het had niet mooier gekund. Dit keer is het 2 keer scheepsrecht, 100% voldaan.
NATUURVERSLAVING 