27 april 2011
Als vogelaar zijnde zijn er van die dagen die misschien wel de rest van je leven in je geheugen gegrift staan. 2011 was een grootst vogeljaar voor mij waarin ik maar liefst 30 nieuwe soorten met eigen ogen mocht aanschouwen, en kende dan ook veel gedenkwaardige momenten. Woensdag 27 april was een dag waarin ik, en vele vogelaars met mij, konden genieten van een wel erg puike soort.
Woensdagochtend 27 april 2011 begint als een saaie, nogal grijze dag. Dat deze dag zou eindigen in een grote euforie had ik nooit durven dromen. Ik arriveer 09:30 in de aula van mijn school, het belooft een lange lesdag te worden. Ik ben duidelijk nog niet helemaal wakker. Ik besluit mijn telefoon maar even te pakken en te kijken op waarneming.nl.
Ik wrijf twee keer in mijn ogen als ik Kaspische Plevier zie staan tussen recent gemelde zeldzaamheden op de voorpagina. “Het zal toch niet? Kaspische Plevier is pas één keer eerder gezien in Nederland, misschien een invoerfout?”, denk ik bij mezelf. Maar het bleek geen fout, en al snel was vogelend Nederland in rep en roer, op Texel zat een heuse Kaspische Plevier, een prachtig adult mannetje in zomerkleed, zo’n prachtbeest waar menig vogelaar van gaat ‘kwijlen’, al bladerend door vogelboeken. Daarnaast valt deze soort bij mij in de categorie ‘droomsoort’, een soort waar je regelmatig over fantaseert en/of droomt, en hoopt ooit met eigen ogen te zien.
Wat te doen? op school blijven en afwachten en hopen dat de vogel blijft zitten? of zo snel mogelijk de trein naar Den Helder pakken? bloed stroomt waar het niet stromen kan en de eerste foto’s die verschijnen liegen er niet om. Snel wegwezen dus, samen met klasgenoot George Tanis waag ik het erop. Onderweg in de trein bereikt ons het bericht dat er bij Hoek van Holland een zeldzame Woestijnplevier is ontdekt (Kan het nog gekker?), een zeldzaam neefje van de Kaspische Plevier, al is de Kaspische Plevier veel zeldzamer. Na een reis van dik 3 uur arriveren we met de veerboot op Texel. Vanaf hier kunnen we met Michel Veldt meerijden naar De Nederlanden, aan de noordwestkant van het eiland. Als we met de auto arriveren spoeden we ons naar de exacte locatie. De vogel wordt al de gehele dag gezien, een goed teken.
Bij aankomst op de locatie is het een kwestie van aanschuiven, want de vogel is op betrekkelijk korte afstand fantastisch mooi te zien, al foeragerend loopt de vogel met vlotte bewegingen door het veld, wat een schitterend dier. Die spierwitte onderzijde met die sterk afgetekende kastanjerode borst, spierwitte kop en voor de rest zandkleurig bruin lijfje, precies zoals uit het ‘boekje’. Even later komt de vogel nog iets dichterbij. Na een dik uur te hebben genoten van deze fraaie vogel, komt een mannetje Blauwe Kiekendief (ook mooi) vanuit het niets opdoemen waarna de Kaspische Plevier hoog wegvliegt en achter het duin verdwijnt. Echter wordt de vogel de volgende dag weer teruggevonden op dezelfde plek. Later op de dag verdwijnt de vogel voorgoed, hoog wegvliegend richting zuid.
Deze Kaspische Plevier betrof de 2e waarneming voor Nederland. De eerste Kaspische Plevier zat ook op Texel, dit was in oktober 2009. Op 10 januari 2014 werd in Zeeland een 3e Kaspische Plevier voor Nederland ontdekt. Deze vogel bleef enkele weken ter plaatse, maar was qua uiterlijk lang niet zo mooi als dit fraaie mannetje in zomerkleed. Deze vogel staat zeker in mijn top 10 van mooiste vogelsoorten ooit gezien. Rest mij nog Jeroen Breidenbach te bedanken voor het beschikbaar stellen van zijn foto’s, Michel Veldt voor de lift van de veerboot naar de vogel, George Tanis dat hij vanuit school meeging en de Kaspische Plevier niet te vergeten, die gelukkig niet besloot weg te vliegen terwijl we onderweg waren 😉
NATUURVERSLAVING 