7 september 2015
En eindelijk konden we weer, vogelend Nederland was weer even in rep en roer toen op zondagmiddag 6 september 2015 even na 12:00 een melding kwam vanuit Petten (Noord-Holland). Er was zojuist een Siberische Strandloper ontdekt in natuurgebied De Putten, pal tegen de kust aan. Pas de 8e waarneming van deze dwaalgast in Nederland. De vogel bevond zich tussen ‘gewone, algemene steltlopers’.
En voor je het weet zit je weer in de trein naar Alkmaar, dit keer op de maandagochtend van 7 september 2015. De vogel was dus nog steeds ter plaatse, en leek voorlopig nergens naartoe te gaan. Desalniettemin geen reden om te vroeg te juichen, dat heb ik vorig jaar september wel geweten met de Grijze Strandloper, die ook in de buurt van Petten zat. Deze miste ik op amper een minuut, soms komt het op enkele luttele seconden aan.
Dat scenario kan zich vandaag ook voor doen, denk ik bij mezelf, je weet het simpelweg niet, je neemt de gok gewoon, dat is wat het vogels kijken en twitchen o.a. spannend en uitdagend maakt. Zo’n strandloper kan het ene moment op zijn gemak aan het foerageren zijn in het slik, en zomaar op het andere moment zonder enige aanleiding hoog opvliegen, om nooit meer terug te keren. En toch ben ik alles behalve zenuwachtig, alsof ik helemaal niet onderweg ben naar een vogel die zomaar foetsie kan zijn.
Na een 2,5 uur durende treinreis neem ik vanaf Alkmaar de ‘oude bekende’ buslijn 151, welke via Petten naar Julianadorp aan Zee rijdt. Aan deze buslijn heb ik goeie herinneringen en slechte herinneringen, vooral goeie. Hopelijk komt er vandaag een goeie herinnering bij, praat ik zachtjes tegen mezelf. Ik merk wel nu ik steeds dichterbij die Siberische Strandloper kom, ik wat zenuwachtiger wordt. De laatste melding van de vogel is nog zeer recent, dus vooralsnog geen reden tot paniek. Met de zure dip van die Grijze Strandloper van vorig jaar nog in mijn achterhoofd, besluit ik het toch maar op een rennen te zetten als ik de bus uitspring. Het is een kleine kilometer vanaf de bushalte, in de verte zie ik de vogelaars al staan. Terwijl ik me haast zie ik tientallen Boerenzwaluwen foerageren boven de weides, een mooi gezicht.
Ik sluit me al snel aan bij de al aanwezige vogelaars, en heb de vogel bijna direct in beeld in mijn verrekijker. De Siberische Strandloper zit met zijn kop in de veren, tussen Bontbekplevieren, Bonte Strandlopers en een Kleine Strandloper. En ja, de bij vogelaars bekende verademing na het zien van een nieuwe vogelsoort na de nodige inspanning was er weer, na ruim 4 maanden te hebben droog gestaan, kon ik eindelijk weer ’s een nieuwe vogelsoort bijschrijven, een behoorlijk zeldzame ook, zeker als je je bedenkt dat de vogel normaal in Noordoost-Siberië voorkomt, en overwintert in Australië, een behoorlijk eindje uit de richting dus. Gelukkig wordt de Siberische Strandloper wat actiever, waarna hij of zij net wat beter te zien is, het betreft een adult zomerkleed vogel, precies zoals ie in het boekje staat. Het betreft pas de 5e nieuwe vogelsoort voor mij dit jaar, en als ik het goed heb, nummer 390. Hoe dan ook, de magische mijlpaal van 400 soorten komt nu dichtbij, akelig dichtbij zelfs.
Tijdens een twitch kom je vrijwel altijd bekenden tegen, of ontmoet je nieuwe mensen. Vandaag ook, naast mij staat Herman Sieben, die mij de vogel nog weer iets mooier laat zien door zijn telescoop, erg tof! Na een gezellig praatje en de vogel fantastisch te hebben gezien, vraagt Herman of ik zin heb om nog een wandeling te maken door de Schoorlse Duinen en op zoek te gaan naar paddenstoelen. Herman zit al heel lang in de paddenstoelen, en aangezien ik me meer wil gaan verdiepen in de soortenrijke wereld van de paddenstoelen, is de keuze snel gemaakt. We rijden naar een parkeerplaats in de duinen, en pakken een wandelroute. Herman is bewapend met een goede veldgids paddenstoelen, een bakje om te onderzoeken paddenstoelen mee te nemen en een loepje, om zo specifieke details van een paddenstoel vergroot te bekijken.
Tijdens onze wandeling staan we regelmatig stil bij een paddenstoel en moeten we af en toe door de knieën om ook kleine paddenstoelen te vinden, zowel op de grond als op dood hout, en verteld Herman op welke details ik moet letten om tot een goeie determinatie te komen van een bepaalde soort. Altijd leuk om het veld in te gaan met iemand die al veel verstand heeft van een bepaalde soortgroep waar je zelf nog een leek in bent, een mooie gelegenheid om nieuwe kennis op te doen.
Uiteindelijk zitten we op de 25 a 30 soorten paddenstoelen, waarvan een deel nog met behulp van een microscoop onderzocht moet worden om tot een zekere determinatie te komen, aangezien veel soorten sterk op elkaar lijken. De soort die me het meest is bijgebleven is de Duivelsbroodrussula met zijn zeer scherpe smaak. Ook nog noemenswaardig is een prachtige Blauwvleugelsprinkhaan, een vrij zeldzame soort die zijn naam eer aandoet, vooral tijdens het vliegen. Ook zien we enkele korstmossen, een soortgroep waar ik ook onlangs mee ben gestart. Ik dacht in eerste instantie een Siberische Strandloper te twitchen, en vervolgens direct weer huiswaarts te gaan, maar soms loopt het anders. Erg leuk om zo deze succesvolle dag af te sluiten. Mijn dank gaat naar Herman voor het overdragen van zijn kennis over paddenstoelen, en de lift naar station Alkmaar.
NATUURVERSLAVING 