Picknickbankje

De afgelopen week was een week die voor mij grotendeels bestond uit lekker lui zijn (Het is immers zomervakantie). En toch durf ik te stellen dat ik wel productief ben geweest. Eind deze maand heb ik een paar tentamens die ik met een mooi cijfer wil afsluiten, dus moest er ook gestudeerd worden. Nee, daar kwam ik niet onderuit. Ik besloot het slim aan te pakken, ik nam mezelf onder de loep, en ging op zoek naar een zo aantrekkelijk mogelijke manier voor mij om effectief te studeren, en dat lukte aardig, redelijk, best goed, naarmate de week vorderde, maakte ik progressie.

De progressie is dat ik goed begin te worden in scheikunde en steeds meer dingen snap. Echt lekker vroeg opstaan bleek trouwens een flinke uitdaging, eerder opstaan dan 09:00 lukte niet. Niet omdat ik geen zin had om te leren, meer omdat ik vastzat in een ritme van te laat op bed gaan, af en toe midden in de slaap wakker worden en vervolgens moeilijk weer in slaap komen. Neem de nacht van woensdag op donderdag: 00:00 precies lag ik op bed, relatief vroeg, ik was ook moe en viel snel in slaap. Jammer genoeg werd ik een paar keer wakker waardoor ik om 07:00 te moe was om op te staan.

Ik spendeerde afgelopen week veel uurtjes op een picknickbankje, ergens midden in het bos op de Veluwezoom, ten noordoosten van Velp. Bewapend met een leesboek (“wat is nu gezond?”, aanrader!), het boek “Curie, scheikunde voor HAVO” en formulieren met oefenopgaven voor de aankomende toets scheikunde ging ik steevast iedere middag op een vast tijdstip zitten op dit picknickbankje, en genoot van de rust en die verslavende geur van dennenbomen. Leren lukte meteen op deze plek, ik opende het scheikundeboek, en pakte alles erbij wat ik nodig had, behalve koffie, daar moest ik het eventjes zonder doen.

Maar ik zou niet goed snik zijn als ik er niet regelmatig (zeker met lekker weer) eropuit zou trekken. Dus maakte ik in mijn gedachten een weekindeling die bestond uit studieuurtjes en snipperuurtjes. De snipperuurtjes bestonden vooral uit muziek luisteren, muziek ordenen, films kijken, onnodig facebooken en lezen, maar vooral ook uit korte tochtjes door de natuur, en dat leverde nog verrassend leuke dingen op. Bij deze dan maar wat plaatjes van afgelopen week.

Terwijl ik afgelopen dinsdag op het desbetreffende picknickbankje zat te leren, kwam er een joekel van een wat ik in eerste instantie “reusachtige Horzel” dacht aangevlogen, maar niets bleek minder waar. Toen het beest voor m’n neus landde op mijn boek, zag ik gelijk dat ik met een of andere ‘boktor’ te doen had. Ik pakte het dier op en maakte wat plaatjes. Thuis kwam ik er al snel achter dat het een Lederboktor betrof, een nieuwe soort voor mij. Zo blijkt maar weer dat je soms totaal geen moeite hoeft te doen voor een leuke soort.

Een plek waar ik graag vertoef is de Beekhuizense beek- en vijver. Midden in het bos nabij het picknickbankje, dicht bij Velp. Een erg idyllisch plekje om je gedachten te laten bezinken en te genieten van de rust (Behalve op klaarlichte dag in het weekend, dan kan het er behoorlijk druk zijn). In- en rondom de vijver leeft bijzondere fauna. Bijna vaste koek voor mij zijn: zonnende Ringslangen op de oevers van de vijver, één of meerdere IJsvogels, Grote Gele Kwikstaart, Goudvink en al gauw 10 soorten libellen.

Op de hete donderdagmiddag van gister was het alsof ik door een soort woestijn liep, het Rozendaalse Zand, een gebied waar ik eigenlijk te weinig kom, een prima gebied om even uit te waaien. Het is een stuifzandgebied, net als het vrij bekende Kootwijkerzand op de Midden-Veluwe, maar dan een stuk kleiner. Leuk gister was dat ik na lang zoeken eindelijk een Heivlinder vond, mijn eerste voor dit jaar.

Vandaag maakte ik een wandeltochtje door een droog heideterrein nabij de Beekhuizervijver. Dit leverde een Kommavlinder, Hooibeestjes, 10 Levendbarende Hagedissen, 2 Zandhagedissen, Zwarte Specht en zeldzame Grote Wolfsklauw op. Helaas kwam van het studeren niet veel meer terecht, maar dat compenseer ik morgen door bijscholing te krijgen van een vriend in Groningen, wat is het soms toch heerlijk om iets uit te stellen.

Ik zal de komende twee weken nog vaak te vinden zijn op het picknickbankje, en niet enkel om te genieten van het natuurschoon. Het fijne is dat ik een studieplekje heb gevonden waar ik snel informatie tot me kan nemen, het goed kan laten bezinken, er snel ff tussenuit kan en vooral ook motiveert om met iets door te gaan, zelfs als ik even geen zin heb.