Het beloofd een mooie koningsdag voor mij te worden als ik maandagochtend 27 april om 08:00 op mijn telefoonscherm kijk. De op zondag 26 april ontdekte Griel bij Harderwijk blijkt nog present te zijn, en dat is nogal wat voor een vogelaar, aangezien de meeste Grielen “eendagsvliegen” zijn, en niet lang blijven hangen. Maar de Griel, een vogelsoort die voor het laatst in 1958 in Nederland broedde, en vrijwel ieder jaar als dwaalgast wordt ontdekt in Nederland, valt in het niets bij een andere soort, De Poelsnip, die op zondagavond via Dutch Bird Alerts en waarneming.nl bekend werd gemaakt, met overtuigende foto’s. De vogel bevindt zich in een klein natuurgebiedje aan de Maas, in Noord-Limburg.
De Poelsnip is een extreem lastige soort om in Nederland te zien te krijgen, want gemiddeld één keer in de vijf jaar te zien in Nederland, en verder een soort die net als andere soorten snippen, onopvallend leeft, en gemakkelijk over het hoofd te zien is. Toen ik tot mijn verbazing las dat de vogel baltsgedrag vertoonde, betekende dat maar één ding: er snel bij zijn en niet deze unieke kans laten liggen.
Echter, omdat de Griel al jarenlang op mijn verlanglijstje staat van soorten die ik graag eens zou zien, besluit ik eerst deze “even in te koppen”, en ervan uit te gaan dat de Poelsnip nog wel even blijft. Dat wordt dus met de trein naar Harderwijk. Het is 09:10 als ik in de intercity op station Arnhem zit, 09:16 vertrekt de intercity richting Ede-Wageningen. Maar zover komt het niet, want als ik nog even snel op waarneming.nl kijk, zie ik dat de Griel enkele minuten geleden hoog is opgevlogen naar noordoost. Ik aarzel geen moment, grijp mijn rugzak, en trek een sprintje om nog net op de tijd de trein te verlaten. Ja, dan is de keuze snel gemaakt, meteen naar die Poelsnip, Griel komt vanzelf wel een keer.
Ik plan snel op mijn telefoon een nieuwe reis, en haal nog net op tijd de trein die me naar Nijmegen brengt. In Nijmegen zit het wederom mee, want ik haal op het nippertje de bus die me naar het Limburgse plaatsje Arcen moet brengen. Dat beloofd een lang ritje te worden met de bus, maar de Poelsnip lijkt vooralsnog honkvast te zijn, geen paniek dus. Een dik uur later verlaat ik de bus met een groepje in het oranje versierde mensen, die duidelijk heel wat anders van plan zijn vandaag.
Tijdens een wandeling van 3 km door het Noord-Limburgse landschap, hoor ik mijn eerste Tuinfluiter voor 2015, en is het alsof er in ieder bosje wel een Grasmus schuilt. Ik ben onderweg naar een veerpontje die me naar de overkant van de Maas moet brengen. Tijdens googelen kom ik erachter dat de overtocht me 60 eurocent gaat kosten, nu maar hopen dat ik aan boord kan pinnen. “Nee helaas, je kan hier niet pinnen, en aan de overkant in het dorp is ook geen pinautomaat, maar je mag wel mee hoor”, aldus de assistent van de kapitein. Kijk, dat is nog eens service, top! “Kom je ook voor die zeldzame vogel? we hadden eerder vandaag al groepjes vogelaars aan boord”. Waarop ik met ja antwoord, en beide heren uitleg om wat voor vogel het precies gaat, ze kunnen er wel om lachen.
Al snel bereiken we de overkant, bedank ik de heren en haast me naar de groep vogelaars die ik in de verte zie staan. Eenmaal aangekomen op plaats delict blijkt de vogel zich net schuil te houden in de vegetatie. Er staan een stuk of 40 vogelaars waarvan een deel de Poelsnip nog niet gezien heeft. Terwijl de Poelsnip de spanning er nog even in houdt, speur ik het gebiedje en het luchtruim af. Oeverloper, eerste Gele Kwikstaart voor 2015, Boerenzwaluwen, Huiszwaluwen en een Lepelaar doen hun uiterste best om de show te stelen, maar het is een overvliegende Visarend die uiteindelijk de show steelt. Het was alweer even geleden dat ik deze sierlijke roofvogel zo mooi over me heen zag vliegen.
En nu die Poelsnip nog, dan kan de week niet meer stuk. Want, een baltsende Poelsnip, misschien iets wat je maar één keer in je leven zult zien in Nederland. Maar na een uurtje wachten is dan daar het verlossende moment: met de woorden “Vogel is weer te zien” staat iedereen maar naar één ding te kijken, het rijk begroeide Maasdijkje, waar de vogel zich ophoudt. Helaas kan ik met mijn verrekijker nog niet veel zien, in ieder geval niet iets waar mijn bloed sneller van gaat stromen of waar ik warm van wordt. Echter, gunt iemand mij een blik door zijn telescoop. En dan is het eindelijk opgelucht adem halen, en genieten van een erg fraaie, nieuwe vogelsoort. Al snel laat de vogel zich nog ietsje beter zien, en gaat al snel zitten baltsen, erg fraai! Na een halfuur ben ik meer dan tevreden en keer weer richting het veerpontje. Ik mag nog een keer gratis mee met het veerpontje, en tijdens de wandeltocht terug naar de bushalte nog enkele leuke waarnemingen: een paartje Torenvalk, de eerste Boomvalk voor 2015, Groene Specht en een Roodborsttapuit.
Onderweg terug naar Nijmegen maak ik een tussenstop in het Limburgse plaatsje Gennep. De reden hierachter is een Hop die ergens in een woonwijk zit, eigenlijk een veel mooiere soort dan de Poelsnip. Ik heb pas drie keer eerder een Hop gezien in Nederland: In Leek (2009), Lauwersoog (2011) en Alkmaar (2013). De soort komt normaal in Zuid-Europa voor, en wordt vooral in het voor- en najaar incidenteel gezien in Nederland.
Als ik aankom bij het grasveldje waar de Hop zich vaak laat zien, staat er een handjevol vogelaars, maar ook nieuwsgierige omwonenden die een kijkje komen nemen. Ik laat enkele buurtbewoners een afbeelding van de Hop zien uit de ANWB-vogelgids. De Hop blijkt helaas lastiger dan ik in eerste instantie verwachtte, en lijkt zich ergens op te houden in een achtertuin, waar de vogel niet te zien is. Maar of de vogel zich vandaag nou wel of niet een mij laat zien, de dag kan sowieso al niet meer stuk. Het zou alleen leuk zijn om, naar mijn mening, één van de mooiste vogelsoorten die je in Nederland kunt zien, weer eens met eigen ogen te zien.
Een Ekster en Gaai zorgen af en voor een schrikmomentje, maar de Hop blijft verstoppertje spelen. En dan plots vanuit het niets komt ie dan toch aangevlogen, net op het moment dat ik eraan zat te denken om zonder het zien van de Hop naar huis te gaan. Met zijn kenmerkende zwart-witte vleugelpatroon en oranje kleurenpracht is het best een toepasselijke vogel om te zien op koningsdag. De Hop vliegt een boom in, en laat zich uitgebreid bewonderen. De vogel trekt zich niks aan van de menigte, en blijft lekker zitten in zijn boom op het grasveldje, zeker mijn mooiste waarneming van een Hop tot nu toe! Na een dik halfuur te hebben genoten van deze prachtige vogel, loop ik terug naar het busstation.
Een hectisch dagje, die al vroeg begon, en me veel reistijd heeft gekost, maar ik moest wel. Want een baltsende Poelsnip in Nederland, iets waar veel vogelaars nooit van hadden durven dromen. En dan nog een Visarend die op het juiste moment overvliegt en een Hop die zich op de juiste plek bevindt als mooie bonus, ik zeg prima, een zeer geslaagde koningsdag voor mij.
NATUURVERSLAVING 