Er zijn van die vogelmomenten die waarschijnlijk voor altijd bij mij op het netvlies zullen staan. Het zien van mijn eerste IJsvogel in 2005, een zelf ontdekte Bijeneter op Schiermonnikoog, of een vliegshow van twee Zeearenden “vliegende deuren” in het Lauwersmeergebied in 2009. Zo kan ik nog wel even doorgaan, ik zou er bijna een boek over kunnen schrijven. Echter, één van mijn meest bizarre en memorabele momenten tot nu toe heeft plaatsgevonden op Vlieland, aan het eind van de middag op 21 september 2010. De vogel haalde ook het landelijke nieuws.
Zaterdag 18-09-2010: Een nieuwe soort voor Nederland
Op zaterdag 18 september 2010 ontdekken vogelaars op Vlieland een voor Nederland, en evenals voor Europa, zeer zeldzame dwaalgast, een Noordse Waterlijster. Zo zeldzaam, dat ikzelf er voordat de soort werd ontdekt op Vlieland, nog nooit van had gehoord. “Noordse Waterlijster?, het zal allemaal wel”, dacht ik toen ik de melding die avond zag staan op waarneming.nl. Omdat ik in het najaar van 2010 nog niet zo’n hele fanatieke soortenjager/twitcher was, vond ik het best interessant, en wilde ik meer over de soort weten. Het is niet dat ik direct in de stress schoot en meteen zo snel mogelijk op Vlieland trachtte te komen, met als doel de soort te zien (Dat was een jaar later in 2011 wel anders geweest). Het drong die avond van 18 september 2010 niet meteen tot me door met wat voor megazeldzaamheid ik te maken had (Bestuderen van vogelgidsen bewees later zijn dienst). Het bleek dus gewoon te gaan om een nieuwe soort voor Nederland. Een nieuwe soort die vanuit Noord-Amerika de Atlantische Oceaan was overgestoken, en uiteindelijk terecht was gekomen op Vlieland. Een heersende westenwind en drijvende objecten zoals schepen en boeien hebben de vogel wellicht een duwtje in de (verkeerde) richting gegeven.
Maandag 20-09-2010: Wel of niet naar Vlieland?
Op maandagmiddag 20 september hoor ik, terwijl ik in de les zit, enkele klasgenoten praten over de Noordse Waterlijster, en dat zij zojuist hebben besloten de volgende dag een poging te willen doen om de vogel te zien te krijgen. Al snel voeg ik me in het gesprek, en worden er plannen gesmeed voor de volgende dag, en besproken wat onze kansen zijn. De vogel is al zeker drie dagen aanwezig, ondanks dat we enkele goeie treknachten hebben gehad (helder, rustig weer, vogel trekt ’s nachts) en zodoende is de kans aardig aanwezig op succes. We (Ik en klasgenoten Piet Admiraal, Teun van Kessel, Thijs Gerritsen, Wouter Jansen en George Tanis, toentertijd op Helicon Velp) zijn om. We besluiten er voor te gaan en spreken de volgende dag om 08:00 af op station Arnhem.
Dinsdag 21-09-2010: Een zenuwslopende dag
Om 06:30 gaat de wekker, om 06:45 wordt er koffie gedronken en om 07:30 zit in de bus naar station Arnhem, vanaf mijn toenmalige woonadres in Arnhem-Noord. Enigszins rillend van de kou sta ik om 07:45 op een rustig perron. Even later sluit de rest aan, en stappen om 08:00 in de trein die ons naar Zwolle brengt. De reis gaat gepaard met wat vertraging, waardoor we een boot missen, en genoodzaakt zijn te wachten op de eerstvolgende boot die 14:00 vertrekt. Uiteindelijk zetten we rond 16:00 dan eindelijk voet op Vlieland. Tijdens de reis ter hoogte van Zwolle wel de fijne mededeling dat de Noordse Waterlijster nog aanwezig is, en dat is het enige wat dan telt.
Bij aankomst op Vlieland haasten we ons naar fietsverhuur Jan van Vlieland, pakken een fiets en haasten ons naar het bos de Oude Eendenkooi, een nogal centraal gelegen bosgebied op Vlieland met in het midden een plas. Onderweg fietsen ons blije en geruststellende gezichten tegemoet van geluksvogels die de vogel al in de pocket hebben. Met het zweet op onze rug komen we aan in het bos de Oude Eendenkooi, gooien we onze fietsen bij de rest van de al aanwezige fietsen en lopen snel de eendenkooi in. Nog een stuk of vijftien andere vogelaars zitten al een tijdje tevergeefs zitten te wachten op de vogel, die dan ook al een tijdje niet meer in beeld is. Het is doodstil in de Oude Eendenkooi; zo nu en dan het hozen van de wind door de bomen en het gefluister van een groepje vogelaars. Opvallend is de onoverzichtelijkheid van het gebied met dicht struikgewas en varens die fungeren als een zwart doek, met mogelijk ergens daarachter een Noordse Waterlijster, die al hippend op de grond ergens langs de oever van de plas bezig is met foerageren.
Dan is er even paniek, wanneer iemand roept dat ie net een kleine vogel zag scharrelen, ergens langs de oever van de plas. Snel zien meerdere mensen iets, maar het blijkt uiteindelijk om een doodgewone Roodborst te gaan. Pffffff… om gefrustreerd van te worden, al die stress en spanning zorgt voor een kleine hartverzakking. Een aanwezige Grauwe Vliegenvanger en Keep zijn even een leuke afleiding. Inmiddels tikt de tijd door en bekruipt ons het gevoel dat het weleens kan eindigen in een flinke dip. Dat we naar huis gaan met het balende gevoel als gevolg van het niet zien van de zeer zeldzame Noordse Waterlijster, die de komende eeuw misschien wel niet weer wordt waargenomen in Nederland. Zonder ook maar een vleugje vreugde en opluchting is er een uur voorbij sinds onze aankomst op Vlieland. Het is 17:00 geweest, en de schemering zal met een dik uur zijn intrede doen. Enkele vogelaars zijn inmiddels vertrokken om de laatste boot terug naar het vaste land te pakken.
Iedereen die nog resteert houdt nauwlettend de oever rond de plas in de gaten, in de hoop de “Yank” (Amerikaanse zangvogel) in het vizier te krijgen. Net wanneer de laatste hoop lijkt weg te vloeien, zie ik om 17:25 weer iets bewegen, aan de rand van de oever, op een enigszins open plekje. Met de gedachte “Vast weer die stomme Roodborst“, werp ik een blik door mijn verrekijker en kan mijn ogen niet geloven. Daar zit ie dan, eindelijk, rustig langs de oever hipt ie rond, en dat typische gedrag met op en neer wippende staart, precies zoals ik dat al zag op filmpjes die ik de afgelopen dagen zag van de vogel. Verder de onmiskenbare details zoals ze staan beschreven op pagina 406 van de ANWB vogelgids: “plompe vogel, zwaar gestreepte onderdelen als bij een pieper en een opvallende lichte wenkbrauwstreep“.
Ik roep de rest: “Ja, jongens, ik heb ‘m, hij zit eigenlijk vlak voor ons, op de oever”. Het duurt even, maar na enkele aanwijzingen krijgt iedereen de vogel mooi te zien. Wat een eigenaardig beestje is het toch, alsof er niks aan de hand is foerageert het op zijn gemak. Na een ware show van enkele minuten vliegt de Noordse Waterlijster verder de kooi in, uit beeld. Iedereen haalt opgelucht adem. Handen worden geschud, schouderklopjes volgen en een vreugdedansje. We stappen meer dan tevreden weer op de fiets en besluiten de al een tijdje aanwezige Roodkopklauwier ook nog voor het donker in te koppen. Uiteindelijk wordt de dag afgesloten in de plaatselijke snackbar. Tijdens het eten wordt er over niks anders gepraat dan Noordse Waterlijster. Wat een soort, wat een avontuur, om nooit meer te vergeten.
Na het eten maken we ons klaar voor de nacht. Met een meegebracht groot stuk blauw plastic, creëren we een soort van bed, om ons een beetje droog te houden. Met behulp van onze fietsen en wat takken weten we een klein tentje te maken (We hadden geen tenten meegebracht). Als we uiteindelijk besluiten te slapen, kom ik er al gauw achter dat een extra trui en/of jas geen overbodige luxe zou zijn geweest. Rillend van de kou lig ik daar dan, enigszins uit de wind tussen mijn medevogelaars in, te staren naar een heldere hemel. Uiteindelijk slaap ik even, maar wordt toch weer klappertandend wakker vanwege de kou. Ik besluit maar een stukje te gaan wandelen om wat op te warmen. Ik hoor veel vogels over trekken: Koperwieken, Graspiepers, Zanglijsters, Merels en een enkele Watersnip. “Vermoedelijk dat de Noordse Waterlijster ook vanavond het luchtruim kiest vanwege de goeie trekomstandigheden”.
Woensdag 22-09-2010: De vogel is gevlogen…
De volgende morgen verloopt nogal hectisch. Ik kom erachter dat ik mijn portemonnee ergens op Vlieland ben kwijtgeraakt, wanneer ik ontbijt wil halen bij de supermarkt. Ik meldt dit bij de politie Vlieland, waarna we besluiten nog even te gaan vogelen. Om 10:00 pakken we de boot terug naar Harlingen. De Noordse Waterlijster is overigens niet meer teruggevonden blijkt later op de dag, en ook niet tijdens gerichte zoektochten in de dagen erna. Bleek mijn vermoeden afgelopen nacht toch juist. Tja, uren reizen, stress, een nachtje koukleumen met amper een oog te hebben dicht gedaan, je moet iets over hebben voor een Noordse Waterlijster. Wat ben ik tot op de dag van vandaag blij dat ik toen ben gegaan, ik zou het zo weer over doen, maar dan wel met iets minder stress graag..
NATUURVERSLAVING 