Op de kleine Groninger Waddeneilanden na, heb ik alle Waddeneilanden bezocht die Nederland rijk zijn, de één wat vaker dan de ander. Hoewel Vlieland mijn lievelingseiland is, ben ik vaker geweest op Texel. Niet zozeer vanwege haar schoonheid, maar meer vanwege het feit dat een retourtje Texel bijna niks kost (Een schamele 2,50), en vanwege het feit dat er meer vogelaars op Texel wonen, en er dus vaker een zeldzaamheid wordt gevonden. Ik ben inmiddels zo vaak op Texel geweest, dat ik de tel helemaal kwijt ben, ik denk wel bijna honderd keer de afgelopen vijf jaar. De meeste bezoekjes aan dit net iets te grote Waddeneiland hebben zeker twee dingen gemeen: Ze duurden vaak niet langer dan een paar uur en vaak ging ik er naartoe met als doel om vogels te kijken of om één of meerdere zeldzame soorten te twitchen. Vanwege de enorme vogelrijkdom, is Texel de afgelopen jaren bij mij toch uitgegroeid tot een geliefde plek waar ik graag kom om uit te waaien, te wandelen en om te gaan vogelen.
Hoe dan ook, maandag 25 augustus was het weer eens zover, ik kon weer naar Texel voor een leuke soort. Op zaterdag 23 augustus werd er in de NIOZ-haven, vlakbij de TESO-haven (Aankomst boot vanuit Den Helder), een adult vrouwtje Koningseider ontdekt. De vogel werd diezelfde dag en de volgende dag massaal bezocht door vele vogelaars. Ikzelf wachtte rustig af, hoewel me dit niet zou lukken bij extremere zeldzaamheden die bijvoorbeeld minder dan tien keer in Nederland zijn waargenomen (Groene Bijeneter, Turkestaanse Klauwier om maar iets te noemen), dan zou ik in de stress schieten, doordraaien en zou ik er een slapeloze nacht aan overhouden. Maar ik bleef rustig, ik had die zaterdag mijn laatste werkdag als vakantiekracht bij groothandel Sligro en diezelfde dag ‘s avonds een housewarming in Leeuwarden. Aan het begin van de avond zag ik de melding staan op Waarnmeing.nl en Dutch Bird Alerts, en bekeek ik de vele plaatjes die al gemaakt waren. Een tamelijk saai, bruingekleurd vrouwtje, die sterk lijkt op gewone Eiders, nee, doe dan maar zo’n onmiskenbaar schitterend mannetje met zo’n blauwgrijze kop, met daaraan een knalrode snavel en een oranje knobbel aan de snavelbasis, daar gaat een vogelaarshart sneller van kloppen.
Maar ach, het was toch wel een heus vrouwtje Koningseider die daar gewoon op haar gemak verbleef in en nabij een kleine haven op Texel. Eindelijk weer een Koningseider die zich aan het grote publiek laat zien. Een vrij recente Koningseider in 2013, wel een mannetje, bevond zich nabij Terschelling en werd door enkele geluksvogels gezien.
Op een grijze, herfstachtige augustusdag zit ik dan weer in de lijn 350, een fijne qliner die rijdt tussen Leeuwarden en Alkmaar. Deze buslijn heb ik in het verleden al vaak benut. Als ik dan mijn telefoon wil pakken om muziek te gaan luisteren, kom ik er tot mijn schrik achter dat ik mijn telefoon vergeten ben toen ik van huis ging, dat is me nog nooit gebeurt. Tot vandaag dan. Op zich ook weer geen grote ramp, liever mijn telefoon vergeten dan mijn verrekijker, die veilig in mijn tas zit. Het enige vervelende is eigenlijk dat ik geen muziek kan luisteren om de tijd te doden tijdens de vrij lange reis naar Texel, en dat ik niet tussendoor Dutch Bird Alerts in de gaten kan houden om te kijken of er extra informatie is omtrent de Koningseider, of dat er nog meer leuks ontdekt is op Texel, of ergens in de buurt van Texel. Over de Koningseider maak ik me eigenlijk geen zorgen, de vogel is namelijk zo intens zijn verenkleed aan het ruien, dat het tijdelijk niet in staat is om vliegen. Voor de vogel zelf is dit een kwetsbare situatie, voor vogelaars een gelegenheid om deze Arctische eendensoort met eigen ogen te aanschouwen op Nederlands grondgebied.
Enfin, pas 15:30 zit ik dan op de boot naar Texel. Onderweg vanaf de boot een Rosse Grutto, een langsvliegende Jan-van-gent, Steenlopers en een Goudplevier. Een blik met de verrekijker vanaf de boot vertelt al snel waar ik precies moet zijn. In de verte een groepje vogelaars met telescopen op de waddendijk nabij het NIOZ-gebouw (Instituut voor zeeonderzoek), kan niet missen. Terwijl meeuwen steeds brutaler lijken te worden en steeds weer vlak langs mijn hoofd scheren, moet ik even denken aan een scène uit de Hitchcock-klassieker “The Birds” uit 1963, waarin mensen o.a. worden aangevallen door meeuwen. Deze film raad ik bij deze aan, voor degene die ‘m nog niet gezien heeft.
15:45 zet ik mijn eerste voetstap op het eiland, en begin ik aan de ongeveer vijftien minuten durende wandeling richting de NIOZ-haven. Bij aankomst staan een handvol vogelaars met telescopen te turen naar een groep Eiders. Vanaf de waddendijk werp ik een blik en heb ik de vogel al snel in beeld. Precies als op de foto’s vertoevend tussen een groepje Eiders. De Koningseider heeft momenteel een zogenaamd eclipskleed. Dit is een tijdelijk verenkleed waarbij de vogel sterk in de rui is. Het eclipskleed is een onopvallend verenkleed waardoor de vogel minder kans heeft om getraceerd te worden door een predator. Tijdens het eclipskleed worden ook de slagpennen van de vogel geruid, waardoor de vogel tijdelijk niet in staat is om te vliegen.
Na een kwartier houdt ik het voor gezien en pak de volgende boot terug naar Den Helder. Hoewel ik liever een mannetje Koningseider had gezien, verlaat ik het eiland toch met een voldaan gevoel, en met een nieuwe soort op zak. Tevens een leuke toevoeging een de lange lijst met nieuwe soorten die ik de afgelopen jaren op Texel heb mogen bewonderen. Texel blijft één van de hotspots als het gaat om zeldzame vogels, en vogels in het algemeen. Het bezoekje aan de Koningseider was mijn kortste bezoek aan Texel tot nu toe, krap een uurtje was ik op het eiland.
NATUURVERSLAVING 