Na een korte periode die gepaard ging met harde wind en onophoudelijke regenbuien, was daar ineens weer een zonnige dag zoals je die mag verwachten in juli. Een dag waarbij de zon meer en meer terrein zou winnen, een dag die uitnodigde om eropuit te gaan, een dag die niet alleen leuke planten, maar ook vlinders, libellen en reptielen op zou kunnen leveren. Want ja, als je een dagje spendeert in het veld wil je er het liefst ook het maximale uit kunnen halen.
Al enige tijd was ik van plan om samen met enkele mensen een bezoek te brengen aan het Mosterdveen, een klein stukje natuur wat zich kenmerkt door heide en hoogveenrestanten, omringd door bos met torenhoge Beuken, Eiken- en Sparrenbomen. De mensen met wie ik op “expeditie” ging waren Tom, Delo en Francesca, die ik ken van de opleiding toegepaste biologie in Almere.
Na een kort nachtje slapen (Wedstrijd Nederland-Argentinië, verlenging, strafschoppen), was ik donderdag 10 juli alweer vroeg uit de veren, ik had me enigszins verslapen. Snel opfrissen, een kop koffie achterover gieten, broodjes smeren en wegwezen. Even later kom ik als eerste Francesca tegen in de trein, later op station Hilversum Delo. Precies om 09:34 arriveren we op station Hoevelaken. Het waait enigszins, het is nog vrij bewolkt maar nogal benauwd.
Tom staat met zijn taxi al klaar om ons op te pikken. Bij hem thuis drinken we vervolgens nog een bak koffie, en wordt besproken wat we allemaal kunnen verwachten vandaag. Vooral op het gebied van flora zal er ongetwijfeld veel interessants te zien zijn, aangezien er een leuk scala aan zeldzame soorten voorkomt in het Mosterdveen. We willen zoveel mogelijk plantensoorten zien te vinden in het natte natuurterrein, even ten oosten van Nunspeet, op de West-Veluwe.
Even later zijn we onderweg naar het Mosterdveen, en passeren we een groot heidegebied nabij het dorpje Uddel. Naar mijn idee zijn de weersomstandigheden ideaal om reptielen te vinden op dit heideterrein. Bewolkt maar warm, af en toe een vleugje zon in plaats van een brandende zon. Reptielen zullen op een gegeven moment bij een fel brandende zon op een zomerse dag zich meer gaan terugtrekken in de vegetatie. Daarnaast is bewolkt weer ideaal voor Gladde Slangen, die dus helemaal niet van felle zon houden. We beproeven ons geluk. Eenmaal op het heideterrein zingen Roodborsttapuiten en klinkt in de verte het zware geluid van een roepende Raaf. Een Gladde Slang vinden we niet, maar wel enkele Zand- en Levendbarende Hagedissen die zich af en toe leuk laten bekijken. Helaas laat geen enkele zich mooi op de gevoelige plaat vastleggen.
Na een halfuurtje te hebben rondgelopen op de heide, rijden we naar het Mosterdveen, waar al gauw arriveren. We parkeren de auto bij een camping, en lopen het bos in. Het is hier koeler wat de wandeling naar het veen- en heidereservaat al snel geslaagd maakt. Onderweg staan we bij veel planten stil, en kijken we welke soorten we allemaal tegenkomen. Delo houdt de waarnemingen bij via ObsMapp, een app waarmee je direct vanuit het veld waarnemingen kunt invoeren op waarneming.nl. In het bos komen we onder andere Brede Wespenorchis en Eikvaren tegen.
Eenmaal bij het Mosterdveen aangekomen blijkt meteen dat het risico op natte voeten groot is. De enige die zich met wat moeite een weg weet te banen door het veen is Tom, die laarzen heeft aangetrokken. Om ons heen vliegen vele waterjuffer, vooral Gewone Pantserjuffers, her en der een Azuurwaterjuffer. Wat vooral opvalt is her en deel een goudgele gloed, veroorzakend door het zeldzame bloeiende Beenbreek, een typische plantensoort van vochtige heiden en hoogveen. Terwijl we voorzichtig via graspollen ons een weg banen door het veen, komen we steeds meer karakteristieke planten tegen zoals Lavendelhei, Ronde Zonnedauw, Kraaihei en Kleine Veenbes. Nog meer bijzonder is het voorkomen van het zeer zeldzame Veenbloembies, die slechts op enkele plekken te vinden is in Nederland. Er vliegen ook veel vlinders rond zoals Groot Koolwitje, Citroenvlinder en Bruin Zandoogje. Weer even verderop komen we op een open, ruderale plek waar in het verleden bomen zijn gekapt. Al snel blijkt op deze plek een afwisselende plantengroei aanwezig, met zelfs verwilderende tuinplanten zoals Vrouwenmantel, Citroenmelisse en Oosterse Karmozijnbes. Verder zijn het vooral inheemse planten die kenmerkend zijn voor ruderale terreinen waar menselijke verstoring heeft plaatsgevonden. Akkerviooltje, Akkervergeet-mij-nietje, Brandnetels, Perzikkruid, Zwarte Nachtschade en meerdere soorten die dikwijls worden aangeduid als akkeronkruid.
Terwijl we onze lunch nuttigen bij een vennetje, worden er weer een aantal libellen gezien. Enkele Gewone Oeverlibellen en Viervlekken patrouilleren boven het veen, maar ook een Bruine Winterjuffer en Koraaljuffer zijn present. Met name Koraaljuffer is een typische soort van vennen, en kan worden gezien als een indicator van voedselarme omstandigheden. Terwijl we weer langzaam teruglopen naar de auto zien we nog enkele Levendbarende Hagedissen en vinden we een dode Smaragdlibel.
Voldaan na een lange dag wandelen met veel en vooral ook leuke soorten, ploffen we neer in een te hete auto en keren we weer terug naar Hoevelaken, alwaar Tom ons weer op de trein zet. Een uniek stukje natuur, voor herhaling vatbaar!
NATUURVERSLAVING 