Het klinkt raar, maar zelfs een “die hard” vogelaar als ik heeft niet altijd zin om heel het land af te reizen voor een nieuwe soort. Bovendien, was ik na de Big Day van zaterdag 17 mei even helemaal uitgekeken op vogels. Ik besloot me maar weer even op planten te storten, die vliegen tenslotte toch niet weg.
Ik zit dan ook helemaal niet te wachten op een melding van een zeer zeldzame Blonde Tapuit spec. op dinsdag 20 mei j.l., zeker niet wanneer blijkt dat de vogel niet bepaald om de hoek zit. Integendeel, de zeldzame vogel had ervoor gekozen om op een opslagterrein in Westkapelle (Zeeland) neer te strijken. Zelfs vanuit een centraal punt als Almere is het nog een flink stuk reizen naar Westkapelle. Het kan twee soorten betreffen, die lastig van elkaar zijn te onderscheiden, Westelijke- en Oostelijke Blonde Tapuit. Gezien de zeldzaamheid van Blonde Tapuit (2 keer Westelijke Blonde Tapuit, 3 keer Oostelijke Blonde Tapuit plus 6 of 7 ongedetermineerde Blonde Tapuiten), kijk ik toch hoe het zit met reismogelijkheden naar het verre zuidwesten. Dat het deze dinsdag niet meer gaat lukken blijkt al snel (Geen zin, ver reizen, geen zin).
Woensdagochtend rond 06:30 blijkt de vogel er nog te zitten, ondanks dat Tapuiten ’s nachts trekken. Ik besluit rond 15:00 toch maar die kant op te gaan met de trein, zodra ik klaar ben met school. Als ik dan om iets voor 15:00 op het punt sta naar de trein te lopen, wordt ik geapp’t door Folkert Jan Hoogstra, hij besluit na aarzeling toch te gaan, met Theo van Veenendaal. We spreken om 17:00 op een rotonde in Almere. Tijd vliegt, en om 19:00 staan we met zijn drieën muurvast in een lange file tussen Nieuwegein en Gorinchem. Na dit oponthoud kunnen we rond 19:30 dan eindelijk voortvarend verder richting Zeeland.
Om 20:45 precies staan we met nog drie andere vogelaars te kijken naar een Blonde Tapuit (Waarschijnlijk een Oostelijke). Het is zo aan de kust een stuk frisser, gezien de harde wind en de zon die het al een tijdje voor gezien houdt. De Blonde Tapuit is erg beweeglijk, en lijkt te foerageren tussen stenen en hout. Zo nu en dan zit de vogel stil, en is dan goed te zien. Op het opslagterrein verblijven ook twee “doodgewone” Tapuiten en enkele Kneutjes. We lopen een stukje het terrein op om de vogel nog wat beter te zien te krijgen. De vogel is goed te volgen, en trekt zich vrijwel niks aan van onze aanwezigheid. Even verderop gaat de vogel op een hoge stapel stenen zitten en is dan nog mooier te zien. Echter, na 21:10 geen spoor meer van de vogel. Waarschijnlijk is de vogel rond dit tijdstip tussen de stenen of vegetatie gekropen, om zich op te maken voor de nacht. De Blonde Tapuit mag het dan voor gezien houden, we horen wel op de achtergrond het typische “please to meet you” van een zingende Roodmus. De Roodmus is ook zeldzaam, maar wordt ieder voorjaar langs de kust wel waargenomen, en broedt incidenteel ook in Nederland. Ook in het najaar wordt er weleens een Roodmus gevonden.
En dan nog over de identificatie van de Blonde Tapuit: de vogel lijkt de beste papieren te hebben voor Oostelijke Blonde Tapuit. Met de ANWB vogelgids bij de hand zou ik het persoonlijk niet durven zeggen, maar een determinatieartikel op de website van Dutch Birding kan misschien meer duidelijkheid scheppen. Ik ga de komende tijd nog wat leeswerk verrichten, en ga voorlopig mee met de determinatie als een vrouwtje Oostelijke Blonde Tapuit. Woensdagavond viel o.a. het volgende op: de lichte onderdelen in contrast met de verder egaal bruinige bovendelen, een rossig gekleurde borst en een “ankervormig” staartpatroon, dat duidt op een Blonde Tapuit spec.
Links:
NATUURVERSLAVING 