Van een fatsoenlijke winter hebben we nog niet kunnen spreken de afgelopen maanden. Temperaturen rond het vriespunt zijn op zijn zachtst gezegd schaars, herfststormen en hoosbuien die blijven terugkomen, geen speculaties omtrent de Elfstedentocht en Madeliefjes op het gazon die niet stuk zijn te krijgen.
Ikzelf verlangde nog nooit zo erg naar het voorjaar dan afgelopen weken. Niet dat ik een hekel heb aan winter, integendeel, voor mijn part is het vanaf november tot aan maart non-stop twintig graden onder nul. De winter van 2013/2014 is me tot nu toe iets te wispelturig.
Maar de lente is gelukkig al een beetje van start gegaan, tenminste voor mij. Maandagochtend 17 februari om precies te zijn, 06:43. De laatste tijd slaap ik nogal matig. Niet in de laatste plaats omdat ik soms geen discipline heb om mezelf op tijd naar bed te sturen. En dan wordt ik ook zo nu en dan te vroeg wakker, waardoor mijn slaapritme in de war raakt. Toch had ik de officiële aankondiging van de lente gisterochtend niet willen missen. Als ik om 06:43 wakker wordt terwijl het buiten vrijwel nog donker is, meen ik naast al het achtergrondgeruis van auto’s op de snelweg, een zeer bekende melodie te horen, een melodie die zo simpel klinkt, maar des te moeilijker is te beschrijven.
Zal het een hallucinatie zijn of ben ik nog deels in een droom? Eigenlijk hoef ik pas om 08:30 op te staan en dus is het verleidelijk om weer in “coma” te gaan liggen. Toch verzamel ik al mijn kracht om die ene grote beslissende stap uit bed te nemen, en eens goed mijn oren te spitsen. Met halfopen ogen en gekleed in een badjas hang ik met mijn gare kop uit het raam. “Ja hoor, het is er toch één”, als ik me niet vergis twee dagen later dan vorig jaar. Een mannetje Merel zingt uit volle borst een soort van “goedemorgen”. Ieder voorjaar kijk ik weer uit naar de eerste zingende Merel, het maakt van die typische voorjaarsgevoelens los bij mij. Maar tegelijkertijd realiseer ik me dat één zingende Merel nog geen lente maakt, net zoals één zwaluw nog geen zomer maakt.
Met andere woorden: er kan nog best een écht winterse periode in het verschiet liggen de komende tijd. Wat het ook wordt, de eerste zingende Merel voor 2014 pakt niemand me meer af. Dat er nog maar vele “goedemorgens” mogen volgen.
NATUURVERSLAVING 