Aangename weersomstandigheden, ze zijn schaars de afgelopen tijd. We moeten het de laatste dagen van 2013 vooral doen met grijze dagen met veel kans op harde wind en neerslag. De schaarse, drogere dagen met als bonus een zon die zich regelmatig laat zien worden door veel mensen benut om toch even het huis te verlaten voor een frisse neus.
Zo ook op zaterdag 28 december, een dag waarop de weergoden ons iets beter waren gezind. Rond 14:30 zet ik mijn fiets tegen een Beuk in het bosgebied rondom het Friese Beetsterzwaag. Veeleisend ben ik deze dag niet; Gewoon een boswandeling zo tussen kerst en oud en nieuw om die zoete geur van naaldbomen op te snuiven, en misschien daarna op de Lippenhuisterheide genieten van een zonsondergang. Vogels zijn bijzaak vandaag, al heb ik wel mijn verrekijker meegenomen voor het geval dat. Als ik het bos in ga voor vogels kijk ik vooral vogels met mijn oren en is een verrekijker nagenoeg overbodig. Als ik het bos inloop is het aanvankelijk doodstil, hoewel ik wel vrij veel wandelaars passeer. Om even geen mens tegen te komen, besluit in een nauw zijpad in te gaan. Mijn nieuwsgierigheid wordt altijd snel gewekt als ik één of ander smal paadje zie, dan moet ik dat gewoon verkennen 🙂 Ik kom wel meer leven tegen; Grote Bonte Spechten, Boomkruipers, Kuifmezen, Sijsjes, en het kleinste inheemse vogeltje, een Goudhaantje hangend als een kerstbal in een sparrenboom. Een Zwarte Specht verraad zijn aanwezigheid door iets te onzorgvuldig in een spar te gaan foerageren, niet wetende dat ik hem vanachter een andere spar aan het bespioneren ben.
Leuke waarnemingen en het idee dat je helemaal alleen in het bos staat maken het tot een geslaagde boswandeling. Maar het is al bijna 16:00, dus duurt het niet lang voor het donker begint te worden. Ik zet er wat vaart achter, en fiets in hoog tempo om nog even te genieten van één van de mooiste heideterreinen van Nederland, en het op één na grootste heideterrein binnen Friesland. Onderweg hiernaartoe steek ik het riviertje Koningsdiep (Ook bekend als Ouddiep) over.
Op de Lippenhuisterheide (Fries: Liphústerheide) is helemaal geen mens te bekennen, op het eerste gezicht ook geen vogels of ander gedierte trouwens. Op een zonnige lentedag zou ik ongetwijfeld na enig speurwerk wat Adders, Ringslangen of Levendbarende Hagedissen tegen zijn gekomen, maar die zitten nu in diepe winterslaap. Het is lekker fris, een strakblauwe lucht bepaald het beeld en de zon is dalende. De Liphústerheide is deels in eigendom bij een particulier en deels bij It Fryske Gea, de provinciale vereniging voor natuurbescherming. Een bijzonder postzegeltje in het zuidoosten van Friesland met mooie natuur. De Liphústerheide wordt trouwens gekenmerkt door drie heidesoorten: Het Struikhei (Meest dominant), Gewone Dophei (Ook bekend als Erica, vooral in vochtige terreindelen) en tot slot de Kraaihei, die her en der tapijten vormt. Kraaihei dankt zijn naam aan het feit dat kraaiachtigen (Zwarte Kraaien, Gaai bijv), graag snoepen van de besjes van de plant.
De tapijten van Kraaihei kunnen ook prima gebruikt worden als bed, zonder vies of nat te worden. Het ligt echt zeer comfortabel, hier zul je zeker geen rugklachten van krijgen 😉 Op een enkele Graspieper na is het nagenoeg dood op de hei, althans dat lijkt zo. Toch weet ik nog een gemaskerde bandiet te traceren, in de top van Berk, vrij ver weg. Het is een Klapekster (Zie ook: Klapekster), een vogel die deel uitmaakt van de klauwierenfamilie, en ’s winters kan worden aangetroffen in open terreinen zoals duinen en heideterreinen. De vogels overwinteren in grote getale in Nederland en zijn vooral afkomstig uit Scandinavië. Het zijn uitstekende moordenaars; een prooi (Hagedis, muis of kleine vogel) wordt op brute wijze gepakt, en gespietst op prikkeldraad, of nog liever, aan de doorn van een struik.
Ik geniet nog even van mijn door moeder natuur aangeboden bed, totdat de zon verdwijnt aan de horizon, en ik weer op de fiets stap naar huis. Met al en al een lekker tussendoortje wat ook een aantal fraaie plaatjes oplevert.
NATUURVERSLAVING 