Het is net alsof iemand gehoor heeft gegeven aan mijn woorden van laatst. Ik gaf in één van mijn vorige blogs aan dat het de laatste tijd wat tegenzat met nieuwe soorten op het gebied van vogels. Met het zien van een eerste nieuwe soort sinds lange tijdvorige week, de Steppevorkstaartplevier in het Lauwersmeergebied (Nr. 367), besloot ik een deel van wat ik laatst had gezegd terug te nemen, en dat meende ik ook.
En nu neem ik alles terug van wat ik laatst zei, écht alles! Ik heb niks gezegd… De afgelopen paar dagen zijn voor een vogelaar als het winnen van een soort “jackpot”. De ene na de andere superzeldzaamheid kwam binnen op Dutch Bird Alerts of Waarneming.nl, het is bijna onvoorstelbaar.
Dinsdag 24-09: de eerste zeldzaamheid wordt langzaam wereldkundig gemaakt; een Noordse Boszanger op de Maasvlakte (Ten zuiden van Rotterdam). Geen makkelijke soort in Nederland met +/- 18 gevallen, en voor veel vogelaars een mooie inhaler omdat een goede kandidaat Noordse Boszanger op Texel in 2009 niet is aanvaard door de CDNA (Commissie Dwaalgasten Nederlandse Avifauna). De vogel kon dinsdag nog door een groepje fanatieke vogelaars bekeken worden tot 15:00, waarna de vogel zich ondanks intensief speurwerk na 15:00 niet meer liet zien.
Woensdag 25-09: Rond 08:30 wordt de Noordse Boszanger weer gemeld op Dutch Bird Alerts. Ik heb school, maar probeer via via een lift te regelen. Ik plaats een oproep op het forum van Waarneming.nl met de vraag of iemand die van plan is naar de Noordse Boszanger te gaan, en langs Almere of Utrecht rijdt. In de loop van de middag wordt ik door iemand gebeld met de vraag of ik nog mee wil rijden vanaf Utrecht. Maar ik blijf toch nog een uur op school om een les te volgen (Ja dat is echt waar, nee dit is niet gelogen).
Als ik om 13:00 klaar ben met school ga ik in eerste instantie naar huis. Onderweg in de trein sms’t mijn vriend Folkert Jan Hoogstra me: “Hé Willem, heb je al een lift naar die Noordse Boszanger? Ik zou in eerste instantie niet gaan vanwege ziekte, maar met die Arendbuizerd erbij ga ik toch”. Terwijl ik op school in de les zat heb ik dus iets gemist; een 100% zeker Arendbuizerd is gevonden door vogelaar Garry Bakker, ook op de Maasvlakte, veel gekker kan het toch niet worden? Of wel?
De volgende uren bestaan uit vreugde, spanning en teleurstelling. Een kans om een Arendbuizerd te zien in Nederland moet je als vogelaar meteen aangrijpen, aangezien deze soort nog maar ca 6 keer is vastgesteld in Nederland. Meestal gaat het om vogels die zeer kort ter plaats zijn, en maar voor weinig mensen zijn weggelegd. Het geruststellende is dat niet helemaal naar de Maasvlakte hoef met het OV, want dat is amper te doen. Folkert Jan pikt me tussen 14:30 en 15:00 op nabij de snelweg in Almere, samen met Haije Valkema. Net wanneer we vertrekken, volgt een vervelend bericht op Dutch Bird Alerts; “Arendbuizerd hoog weggevlogen richting oost, en uit beeld”. Dat doet even pijn, maar we hebben altijd de Noordse Boszanger nog, en doet hoop leven.
Intussen heerst ondanks het vervelende bericht over de Arendbuizerd een gezellige sfeer in de auto. De Noordse Boszanger lijkt in ieder geval voorlopig nergens naartoe te gaan. We pikken inmiddels Theo van Veenendaal op in Utrecht. Als we dan nog 25 minuten te gaan hebben tot we arriveren op de Maasvlakte gebeurt iets wat we eigenlijk niet hadden verwacht, maar wel stiekem op hoopten. Citaat van Dutch Bird Alerts om 16:00; “Arendbuizerd weer terug op oude plek!”. Onze harten beginnen weer sneller te kloppen en vol goede moed rijden we op ons gemak door.
Eenmaal bij aankomst is het gedaan met de spanning, want de vogel zit rustig op een paaltje, prachtig beest! We hadden alle drie niet verwacht deze soort al zo snel te mogen bewonderen in Nederland. Voordat we vertrekken om de Noordse Boszanger ook binnen te tikken, vliegt de Arendbuizerd een stukje. Folkert Jan weet een mooi filmpje te maken. Na enkele felicitaties haasten we ons richting de plek van de Noordse Boszanger. Het zou voor het eerst in tijden kunnen zijn dat ik twee nieuwe vogelsoorten zie op één dag. In het begin zijn we nog positief, maar dit veranderd al snel. Bij aankomst blijkt de vogel uit beeld te zijn. En de komende 2 tot 3 uur laat de vogel zich ook niet meer zin, behalve aan een enkeling vogelaar. Wel kunnen we hier genieten van zeker twee Bladkoningen, Vuurgoudhaantjes en ander klein grut. Maar na het zien van de Arendbuizerd kan onze dag allang niet meer stuk!
Als we ’s avonds terug naar huis rijden brengt Theo van Veenendaal ons op de hoogte van een frappante waarneming op Waarneming.nl. Op het forum van Waarneming.nl is een foto met link geplaatst van een rare waarneming van een Gekraagde Roodstaart. De alarmbellen gaan af bij vogelend Nederland, want op de foto blijkt een heuse Rosse Waaierstaart te staan!!! Hoe? Een ROSSE WAAIERSTAART. Het zal toch niet waar zijn zeg ik tegen Theo en Folkert Jan. Theo laat via zijn telefoon ons de waarneming met foto’s zien en ja hoor, dit is er gewoon echt één! De Rosse Waaierstaart is nog nooit eerder in Nederland waargenomen, wel in landen om ons heen zoals Duitsland en Engeland.
Het wordt tijd om plannen te maken voor deze nieuwe soort van Nederland. Theo besluit te overnachten nabij de plek van ontdekking van de Rosse Waaierstaart, ik en Folkert Jan besluiten in overleg met mijn huisgenoot, dat hij blijft slapen in Almere. De rest van dit verhaal volgt snel in een volgende blog (Deel II).
NATUURVERSLAVING 