“Het zit niet altijd mee als het om een nieuwe soort gaat, maar dan blijft er ook wat over”, denk ik bij mezelf als ik weer eens iets gedipt heb. Een zinnetje om mezelf een beetje te troosten. Vandaag was het weer even ouderwets dippen, maar misschien verdiende ik dat wel…?
Vorige week werd er een mannetje Blauwvleugeltaling bij het Friese It Heidenskip ontdekt. Deze eendensoort die normaal gesproken in Noord-Amerika voorkomt, is naar mijn mening één van de mooiste eendensoorten. Zoals de naam al verklapt, heeft deze soort veel blauw in zijn vleugels. Een mooi gezicht wanneer de vogel vliegt. De Blauwvleugeltaling is met zo’n 37 vastgestelde gevallen in Nederland zeer zeldzaam te noemen. Toch zat er vorig jaar ook een vogel Nederland, toen in Noord-Brabant, en mogelijk later dezelfde vogel kortstondig in het Lauwersmeer. De vogel van het Lauwersmeer bleef helaas maar een dagje ter plaatse, dus deze heb ik gedipt vorig jaar.
Toen ik vanochtend mijn tweede poging deed om deze eendensoort in Nederland te zien, was ik aanvankelijk nog optimistisch, ondanks het regenachtige weer. De kans om de vogel te zien leek het grootst in de ochtend en in de avond. De wekker ging om 05:00, maar ik kon het niet opbrengen om mijn nest uit te komen, dus dat werd uiteindelijk een uurtje of 9. Dat heb ik wel geweten vandaag. De vogel was om 07:30 alweer gemeld, maar pas 12:30 kwam ik een keer aan bij het plas/drasgebied nabij It Heidenskip, na een bus/treinreis, en een flinke wandeling. Geen vogelaar te bekennen, meestal een slecht teken. Geen vogelaars, maar ook geen Slobeenden. De Blauwvleugeltaling zou veel optrekken met een paartje Slobeend. Er zaten enkel Grutto’s, Tureluurs, Wilde Eenden en Krakeenden.
“Dus toch te laat, foei Willem!”. Bleven er twee opties over; lopend de sloten afzoeken of eerst wat andere gebieden in de omgeving bezoeken. Op een gegeven moment werd ik door een vogelaar in een auto aangesproken, die ook al tevergeefs had lopen zoeken. We maken kennis met elkaar en besluiten samen verder te zoeken. Maar helaas, opvallend veel Krakeenden, maar geen Blauwvleugeltaling. Ik voelde de dip al hangen, en na een tijdje geloven we het wel, en besluiten de zoekactie te staken. Ik krijg een lift naar station Workum (Bedankt Kees!), en sla in de trein de vogelgids nog maar eens open op pagina 29 om zo toch nog een beetje aan mijn trekken te komen. Ondanks het dippen was het toch een gezellige en vogelrijke dag met toch fraaie soorten als Kluut, Steltkluut, Visdief, Rietzanger, Kleine Karekiet, Bruine Kiekendief en Bontbekplevieren. Mijn jaarlijst staat nu op de 211 soorten.
Het had nog zoveel mooier kunnen zijn; één van de mooiste eendensoorten in het wild zien (Normaal ben ik niet zo’n fan van eenden), mijn 363e vogelsoort voor Nederland, weer een stap dichterbij mijn doel voor 2013 (Voor 2014 370 vogelsoorten zien in Nederland) en weer een “dipsoort” ingehaald… maar het liep anders. Misschien zit er nog een herkansing in deze week? Met die vraag sluit ik vandaag maar af.
NATUURVERSLAVING 