Lente

De laatste tijd weet ik niet meer zo goed waarover ik een blog kan schrijven. Het is alsof inspiratie geen weg meer kan vinden naar mijn hersenen. Dan ga ja wandelen, zoek je een rustgevende plek op, ga ja nadenken over dingen en krijg je alsnog inspiratie. 

Een vroege voorjaarsdag begin maart 2013; een kille wind baant zich een weg door mijn haren, een Merel zingt stotterend zijn lied en her en der een restje overgebleven sneeuw in de hoek van de straat. Een restje sneeuw wat zich nog niet heeft doen verdwijnen na een paar zonnige dagen. Zelfs op de uitgestrekte heide op de Veluwezoom ontkom ik niet aan sneeuw. Ik heb een dubbelgevoel terwijl ik tussen het hardlopen door op een bankje zit te staren naar het witte. De zon met haar krachtige stralen doet het sneeuw schitteren, wat enigszins aan kristal doet denken. Een rare gedachte is het dat ik een paar dagen eerder nog genoot van de eerste vlinders en reptielen van dit jaar. De meteorologische lente is misschien ingegaan, de terugkeer van koning winter maakt abrupt een einde aan een typische lentegevoel die we een paar dagen hebben gekoesterd. 

Iedereen kijkt ver uit naar de lente, eigenlijk is de lente een stukje geluk. De tuinen lijken tot leven te komen, uit het bos klinkt muziek en de dagen lijken langer te worden. De wekker hoeft bijna niet meer gezet te worden, omdat een Zanglijster ons goedemorgen groet met veel noot op de zang. Ook kent de lente een typische voorjaarsgeur wat ons rust geeft. Misschien werkt deze geur wel net als nicotine bij mensen die roken. Veel mensen roken immers omdat het een stukje ontspanning geeft, dat doen lentegeuren ook, het geeft een flinke dosis energie. 

Ook met mij doet het iets. Niet dat de lente uitsluitend mijn levensgeluk bepaald, al helpt het wel een beetje. De energie die bij mij naar binnen vloeit, wordt omgezet in een soort motivatie. De neiging hebben om grenzen te verleggen en om nieuwe dingen te proberen bijvoorbeeld. Zo ben ik recent begonnen met schaken, iets waarbij ik altijd al zoiets had van “echt niks voor mij”. Ook wil ik verder komen als het gaat om studeren, niks meer uitstellen en het gewoon doen en goede cijfers binnenhalen. Net als het hardlopen van de afgelopen maanden. Zelfdiscipline hebben en het gewoon doen. Niet uitstellen tot over een paar minuten, uren of een paar dagen maar gewoon nu doen. Geen smoesjes verzinnen om niet aan iets te hoeven beginnen maar gewoon nu doen. Als je vandaag zegt dat je morgen wilt gaan stoppen met een slechte gewoonte, betekent dit dat je nu niks aan het doen bent en eigenlijk jezelf voorliegt.

Jarenlang heb ik mezelf ook weten voor te liegen door bepaalde doelen uit te stellen en snel op te geven. Zo heb ik jarenlang geprobeerd af te vallen, maar lukte het maar steeds niet. Ben ik toch al vaak afgevallen (Oké flauwe grap). Maar nu is dat wel anders. De leugens en smoesjes tegenover mezelf zijn veranderd in zelfdiscipline, motivatie en doorzettingsvermogen. Gezonder eten, minder eten en dagelijks intensief bewegen werpen hun vruchten af. Uiteraard gaat dit niet zomaar, integendeel. Om van een bepaalde slechte gewoonte af te komen is tijd nodig, om deze reden mislukken de meeste goede voornemens ook. Af en toe gun ik mezelf nog wel eens een iets ongezonds, maar ik ga wel door met datgene waarmee ik bezig ben. In het verleden was het dan alweer zo van; “ik ben weer de fout ingegaan, het lukt me vast niet.” En inderdaad, gaf ik op dan lukte het inderdaad niet. Maar wie geen fouten maakt, maakt meestal niets. Nu ik al aardig wat kilo’s lichter ben, merk ik toch een verandering in mezelf. Toch een stuk energieker dan ik eerst was, nog beter in mijn vel zitten, zin hebben in nieuwe dingen en uitdagingen. Daarom komt die lente nu ook weer van pas, het geeft me nog een extra duwtje in de rug. Voor mij zijn weinig dingen zo ontspannend als een flink stuk te gaan hardlopen met lekker weer (hoewel het ook fijn is om jezelf af en toe eens lekker nat te laten regenen), met goeie muziek van The Stones en na 2 of 3 uurtjes neer te ploffen op de grond.

De lente met haar zoete geuren, een ondergaande/opgaande zon, bloeiende kleuren, de eerste vlinder van het jaar, de eerste zingende Merel, hardlopen… Ja, kleine stukjes geluk. Ik zeg; geniet van kleine dingen. En nu maak ik maar eens een einde aan dit verhaal, ik heb het hardlopen en studeren nu wel lang genoeg uitgesteld.