De zondag van 10 juni 2012 bracht mij en vele andere vogelaars weer naar Texel… Zo vaak duikt er nou ook weer niet een Amerikaanse dwaalgast op in Nederland… Welnu, het hele verhaal…
Op donderdag 3 mei 2012 werd op zandbank de Razende Bol op het wad tussen Texel en Den Helder een voor Nederland zeer zeldzame meeuwensoort ontdekt, namelijk een Kleine Kokmeeuw. Het betrof hier pas de 5e waarneming van deze soort in Nederland, en de eerste waarneming in 18 jaar tijd. Helaas kreeg de waarneming van 3 mei maar een zeer kort staartje, aangezien de vogel de volgende dag zeer kort werd gezien in de Mokbaai. Dit tot ongenoegen van veel vogelaars, dit had voor een hele nieuwe generatie vogelaars een mooie nieuwe soort kunnen zijn. Na de waarneming van 4 mei blijft het maar angstvallig stil, en de hoop dat de vogel zou worden teruggevonden vervloog. Tot die ene maandag op 4 juni, precies een maand later na de laatste waarneming.
Een melding op waarneming.nl van Hennie Wien met een goede veldbeschrijving en keiharde bewijsplaatjes bij de waarneming doet het hart van menig vogelaar sneller kloppen! Ik zit in Velp als ik de melding bekijk. Met stiekem het plan in mijn hoofd om al de volgende dag naar Texel af te reizen, doet mij naar boven stormen om te vragen of Robert Pater zin heeft om deze megazeldzaamheid te twitchen. Robert heeft eigenlijk net als mij verplichtingen de volgende dag, en besluit niet te gaan. Ook ik besluit even later maar niet te gaan met de gedachte dat de vogel al een dikke maand op het eiland zit, en nog wel even blijft zitten, achteraf de juiste keuze.
De volgende dag wordt de vogel al snel vroeg in de ochtend teruggevonden door Marc Plomp, en door enkele geluksvogels die de eerste boot van 06:30 hadden genomen diezelfde ochtend nog gezien.
De daaropvolgende dagen wordt de vogel maar onregelmatig gezien, met name in de vroege ochtend, soms kort in de middag en ’s avonds voor wat langere tijd. De gehele week wordt de vogel door de meeste vogelaars wel gezien, maar sommige mensen dippen de vogel, en beproeven hun geluk later nog eens, en dan meestal wel met succes. Vooral op zaterdag 9 juni konden veel vogelaars genieten van de Kleine Kokmeeuw.
Zondag was het dan eindelijk mijn beurt; om 05:15, werd ik door Folkert Jan Hoogstra opgepikt in Drachten. Gijs Baller en Theo van Veenendaal zijn ook mee. Onderweg is het opvallend rustig met auto’s op de snelweg, heerlijk. Plan is om de boot van 07:30 te halen, en we zijn ruim op tijd, letterlijk, aangezien we een dik halfuur nog moeten wachten voordat de toegangspoortjes naar de boot open gaan. Tijdens het wachten worden we verwelkomt door vogelsoorten zoals Heggenmus, Visdief en een Zwarte Roodstaart. Wanneer eindelijk de poortjes open gaan, arriveren we snel op de boot. Enkele andere vogelaars hadden vandaag hetzelfde plan. Na een kleine 20 minuten meren we aan in ’t Horntje. We staan mooi vooraan met de auto, dus we hoeven niet lang te wachten in een sliert van auto’s voordat we de stoplichten mogen passeren. Voor ons rijdt een nogal fanatieke vogelaar, dit valt namelijk aan 2 dingen op; – 1: Hij heeft een Dutch Birding sticker op zijn auto – 2: Hij rijdt als een wilde met hoge snelheid over de weg, waarschijnlijk voor de Kleine Kokmeeuw, maar de vogel is nog niet gemeld.
Even later staan we bij het beruchte ‘Renvogelveldje’ in de Robbenjager, gelegen tegen de Waddenzee aan. Hier is de vogel al door vele gelukkige vogelaars gezien. Er staan al een aantal mensen te posten, waaronder Marc Plomp van het vogelinformatiecentrum in De Cocksdorp. Er lopen enkele meeuwen op het veld, maar er zit geen Kleine Kokmeeuw tussen. Wel horen we Grasmus, Roodborsttapuit en Heggenmus zingen, en vliegen de Kneuen en Huiszwaluwen om ons de oren. Ook vliegt er een Grote Stern over.
Op een gegeven moment besluiten we het wad af te zoeken, misschien dat de Kleine Kokmeeuw ergens verblijft op een zandbank. Van veraf zien we dat er veel meeuwen vertoeven op het wad. Tussen het zoeken een door worden we getrakteerd op Visdief, Dwergstern en Noordse Stern. Enkele tientallen zeehonden liggen even verderop te doezelen.
Op een gegeven moment heeft Folkert Jan een Kokmeeuw in beeld, waar even later een kleinere tweede kalenderjaar Kokmeeuw landt, dat ziet er verdacht spannend uit. Maar het is nog net iets te ver weg om er een zekere Kleine Kokmeeuw van te maken. Folkert Jan besluit de vogel voorzichtig als onzeker door te piepen. Dat de piep is overgekomen blijkt al snel, wanneer een kleine 30 man onze kant op komt rennen, even later gevolgd door nog enkele vogelaars. Iedereen zit me dezelfde vraag; “waar zit ie dan precies?”, een terechte vraag uiteraard. Het is even stressen, maar op een gegeven moment heeft iedereen de verdachte vogel in beeld, en kunnen alleen concluderen dat de vogel er spannend uitziet, al is een enkeling nog sceptisch tegenover de vogel, die nog altijd ver weg zit. Het is afwachten totdat het hoog water wordt, en de vogel zal opvliegen, zodat details van de vleugeltekening zichtbaar worden.
Uiteindelijk gebeurt dit gelukkig, en kunnen we concluderen dat inderdaad de Kleine Kokmeeuw is, ondanks de nog steeds verre afstand. Knappe terugvondst van Folkert Jan, petje af! Nu is het hopen dat de vogel door het stijgende water uiteindelijk richting het eiland komt vliegen, om de vogel écht mooi te zien. Onze hoop heeft geholpen, en langzaam vliegt de vogel richting Texel. De vogel is over zee nog mooi te volgen, maar vliegt wel een stukje ten zuiden van ons het eiland op, denken we. Iedereen spoedt zich naar de geparkeerde auto’s aan het Renvogelveldje, om de vogel elders op te pikken, en meer te zien van de vogel. De auto’s scheuren langs camping De Robbenjager, wij rijden er langzaam achteraan, maar dan; alle auto’s keren halverwege De Robbenjager om, en het is duidelijk waarom, het kan alleen maar betekenen dat de Kleine Kokmeeuw dus toch het Renvogelveldje heeft uitgekozen als landingsplek.
En zo staan we al snel van mooi dichtbij van deze Noord-Amerikaanse dwaalgast te genieten. Tussen de Kokmeeuwen en Stormmeeuwen zit ie dan op korte afstand, mooier kan het niet. Na een halfuur vinden we het mooi geweest, en gaan vogelen in de nabijgelegen De Tuintjes. Later lbijkt dat de vogel ca anderhalfuur non-stop in beeld is gebleven.
In De Tuintjes is het op enkele zangvogels na, vrij rustig. Ik scan alle toppen van struiken af, je weet maar nooit. Qua vlinders is het ook nog even genieten met meerdere Hooibeestjes en 2 Sint-Jansvlinders. Het is dan na een herfstachtige ochtend met frisse temperaturen dan ook lekker zonnig geworden. In de duinen zijn nog leuke plantensoorten aan te treffen, en hier wijs ik Gijs dan ook op, aangezien hij voor school met plantenkennis bezig is. We treffen o.a. Duinviooltje, Ruw vergeet-mij-nietje, Mosbloempje, Kleine Ooievaarsbek, Zandhaver en Kruipertje. Vervolgens besluiten we even op een bankje zitten op de trektelpost van De Tuintjes, om van de Noordzee te genieten. Dan komt en piep binnen; Zwartkopgors in Zeeland. Hier besteden we verder niet te veel aandacht aan. Deze vogel wordt na de melding helaas niet meer teruggevonden. We besluiten weer te vertrekken, aangezien de al een poos op vakantiepark De Krim verblijvende Roodmus een leuke ophaalsoort kan zijn.
En zo is de laatste Texel-stop voor vandaag vakantiepark De Krim. Al snel komen we enkele vogelaars tegemoet, die de vogel even geleden nog hebben horen zingen. We parkeren de auto bij een vakantiehuisje en gaan lopend verder. Dat het vakantiepark een aantrekkelijke plek is voor veel zangvogels blijkt wel; Groenling, Heggenmus, Grasmus, Vink, Spotvogel, Putter, Winterkoning; en uiteindelijk het fraaie mannetje Roodmus laat zich mooi horen en zien, en daarmee is de eerste zichtwaarneming voor mij van deze soort een feit, de betreft het voor mij de 3e vogel in Nederland. Tijdens een stukje lopen pikken we ook een Zomertortel op, en zingt verderop een Nachtegaal. Een mooie lichte Buizerd passeert ons op grote hoogte.
De zoveelste nieuwe vogelsoort voor mij op vogeleiland Texel, Kleine Kokmeeuw, tevens de 354e soort voor mij in Nederland.
NATUURVERSLAVING 