Op zaterdag 22 oktober ben ik met 2 vrienden, namelijk Nico- en Paul Schavemaker een dag wezen vogelen op mijn favoriete waddeneiland: Vlieland. Het was alweer zo’n 3 weken geleden dat ik een bezoek bracht aan het eiland. En het was erg verleidelijk om naar Vlieland te gaan gezien het aantal zeldzaamheden die al een tijdje verbleven op Vlieland (o.a. Witbandkruisbek, Bruine Boszanger, Roze Spreeuw). Ruim op tijd, komen we per trein aan in Harlingen waar we de eerste boot van 9:00 pakken. 45 minuten later komen we aan in Oost-Vlieland, en huren we gelijk een paar fietsen.
We besluiten eerst een stukje het dorp in fietsen, op de hoop de al ruim een week aanwezige Roze Spreeuw te zien te krijgen. Gelukkig, er staan al een aantal vogelaars naar iets te kijken, dat bespaart ons weer wat zoektocht. Toch iets te hardop nagedacht blijkbaar? de vogel is namelijk wel aanwezig volgens een vogelaar, maar speelt een soort van “verstoppertje”. Na een tijdje gewacht te hebben zonder resultaat, stel ik voor om naar de waterzuivering te gaan, om de Bruine Boszanger op de lijst te zetten. Bij aankomst krijgen we te horen dat de vogel al een uur uit beeld is, omdat ie ergens uit beeld de struiken in is gevlogen. Na een spannende wachttijd komt er een klein vogeltje vanuit de westzijde van bos “Ruige Plak” aanvliegen welke gelijk de Gaspeldoorn in duikt. En dan begint de vogel te roepen en kan het opgelucht ademhalen beginnen… Het is ‘m! De vogel maakt een nogal typisch geluid bestaand uit ‘smakkende’ toontjes. We besluiten te wachten, op de hoop dat de vogel zich ook nog even leuk laat bekijken. Na de vogel een paar keer snel te zien bewegen door de struiken, vliegt het de Rozenbottel-struiken in. Nu heb ik de vogel wel even mooi vrij in beeld. Het beestje roept nog steeds ijverig.
Na de Bruine Boszanger zowel goed gezien- als gehoord te hebben, ben ik zeer tevreden en besluiten we door te fietsen naar de “Klaas Douwes-vijver”, waar al geruime tijd 2 Witbandkruisbekken verblijven, die zich te goed doen aan de kegels van Sparren, en het verfrissende, dorstlessende water van de vijver. Éénmaal aangekomen bij de idyllische vijver, staat er al een grote opkomst te wachten op één of twee vogels. Nog geen Witbandkruisbek te bekennen, wel een Keep en Kleine Barmsijs. Dan ontdekt iemand één van de twee vogels in de top van een spar. Ik heb even wat moeite om me door de menigte te mengen, maar dan krijg ik de vogel toch mooi te zien door de telescoop van iemand, helemaal vrij in beeld, helemaal top! Prachtig beest met twee kenmerkende witte vleugelbanden. De vogel roept ook eventjes. Uiteindelijk vliegt de vogel al roepend naar oost over het bos weg, blije vogelliefhebbers achterlatend. Wederom een groot succes.
Na de Witbandkruisbek fietsen we de Badweg op richting strand. Hier is, op flink wat mensen na, weinig te zien. Ik scan de Noordzee nog even af op de hoop op een Jan-van-gent o.i.d., maar helaas tevergeefs. We besluiten terug te keren naar het dorp voor de herkansing op de Roze Spreeuw. Immers, we hoorden iemand bij de Witbandkruisbek nog zeggen, dat de vogel weer wordt gezien. Dus wederom aangekomen in Oost-Vlieland, slaapt de vogel in een Den, en is leuk te zien door iemand’s telescoop. Nice! Inmiddels is het 12:30 geweest, en besluiten we vis te gaan eten. Puur om onze honger te stillen, en de leuke waarnemingen te vieren. Daarnaast hoort vis eten standaard bij een bezoek aan een waddeneiland, vinden wij althans.
Als we uitgegeten zijn stel ik voor om naar de Oude Eendenkooi toe te fietsen. Een leuk bosje met een watertje, centraal gelegen op Vlieland. Maar voordat we vertrekken ontvang ik een SMS-bericht van een vriend; het is Michiel Poolman. Eerder sms’te hij mij met de vraag of ik al iets leuks gezien had op Vlieland en sms’te ik terug met de boodschap dat we al veel ‘succes’ hadden geboekt op Vlieland met een paar leuke soorten op zak. Maar nu ontvang ik van Michiel het bericht dat er zojuist een Raddes Boszanger is gevonden op het eiland. Met in het bericht de aanwijzing “Bosjes t.h.v. kruising Postweg en Pad van Twintig” fietsen we rustig vanaf het visrestaurant die kant op. Aangezien ik de laatste tijd veel op Vlieland heb gevogeld is het gesneden koek om de kruising Postweg/Pad van Twintig te vinden. Echter, bij aankomst is het wel angstvallig stil bij het bosje nabij de kruising. Geen vogelaar te zien, wel een fraaie Ruigpootbuizerd. Omdat we zo gauw de exacte locatie waar de vogel zich bevindt niet kunnen vinden, kijkt Nico even op zijn telefoon om te checken of hij internetbereik heeft, maar dit mocht niet baten.
Een voor mij aardig stressvolle 10 minuten gaat voorbij, ondanks dat ik wel sterk het gevoel heb dat we dicht in de buurt zitten. Gelukkig zien we meerdere vogelaars op de Postweg in gestaag tempo ergens heen fietsen, en dus weet ik wel hoe laat het is. 2 vogelaars vraag ik: “Raddes Boszanger”? “Ja, die kant op, de Nieuwe Eendenkooi” luidt het antwoord. Dus snel op de fiets en rijden maar! ‘Éénmaal aangekomen op de Postweg t.h.v. de Nieuwe Eendenkooi, fietsen we aldaar het bos in. Het is eventjes zoeken, maar even verderop liggen ze; de makkelijk te herkennen huurfietsen die verspreid langs het bospad liggen. Dan zitten we in ieder geval goed. De Nieuwe Eendenkooi is net als de Oude Eendenkooi een bosje met in het midden een plasje. Als we onze fietsen neerploffen in het bos lopen we snel naar de rij vogelaars, die al met smart ten noorden van het plasje staan te wachten op wat komen gaat. Blije gezichten komen we tegen, minder blije gezichten zijn er ook. Vele emoties spelen de rol, blijkt ook hier vandaag bij deze twitch. Enkele geluksvogels, die de vogel al hebben gezien, proberen ons gerust te stellen met de mededeling: “doe maar rustig aan, hij zit er nog wel hoor”, tja, da’s makkelijk gezegd. We besluiten rustig te wachten, op de hoop dat de vogel zich een beetje wil laten zien. Immers, het is maar een ‘klein bruin vogeltje’…
Even is er opschudding wanneer ongeduldige vogelaars het nodig vinden de rust te verstoren, door lokroepjes de laten horen met hun telefoon. Niet iedereen stelt deze actie op prijs. En dan is het weer stil… Vogelaars die de vogel al hebben gezien druppen langzaamaan af. Nog zeer geconcentreerd zoekend, klinkt er plots een kreet ten zuiden van het plasje; “Jongens hier zit ie”, ik besluit het samen met anderen op een loop te zetten, en dan volgen er enkele snelle aanwijzingen en is de vogel snel in beeld, en hoe! even prachtig vrij zittend in een klein boompje. YES! GOTCHA! de meeste aanwezigen hebben de vogel gezien na dit hectische moment, maar een aantal achterblijvers nog niet. Al snel wordt de vogel wederom teruggevonden en kan door iedereen aardig bekeken worden. Een poosje later laat de vogel zich pas écht mooi zien wanneer het vrij zittend in een spar zich mooi laat bewonderen! hoe mooier kan het? Dit betekent voor mij een 3e nieuwe soort (‘lifer’) voor mij, en blijkt maar weer dat op Vlieland veel mogelijk is. Een heerlijke spannende twitch.
Even lijkt het nog mooier te worden als blijkt dat er een Siberische Boompieper is neergestreken ten noorden van de Oude Eendenkooi. Helaas wordt de vogel ondanks intensief speurwerk niet teruggevonden. Maar goed, de dag kan niet meer in duigen vallen met soorten als Bruine Boszanger, Witbandkruisbek, Roze Spreeuw, Raddes Boszanger- en verscheidene Ruigpootbuizerds. Voordat we met zijn drieën weer de boot om 19:00 gaan pakken, maken we nog een ommetje door het dorp en drinken- en eten we nog wat, en klimmen we nog even het 40 meter hoge Vuurboetsduin op, vanwaar het uitzicht fantastisch is. Helaas konden we later in de haven geen Havenpissebed meer vinden… Maar je kunt niet alles hebben op één dag, zelfs op Vlieland niet…
NATUURVERSLAVING 