Zoals vrijwel elk jaar worden er één of meerdere Kleinst Waterhoentjes ontdekt ergens in Nederland. In 2009 was het extra bijzonder, toen een paartje broedde in natuurreservaat de Groene Jonker nabij Zevenhoven (Zuid-Holland).
De Kleinst Waterhoen is zoals de naam al zegt, een erg klein beestje. Een maatje kleiner dan het ‘gewone’ Waterhoen die we bijna in elke sloot/plas kunnen aantreffen in NL. Op 11 mei 2011 kwam de eerste melding weer binnen voor dat jaar. Een roepend mannetje bij Breukelenveen (Utrecht). Ik had best zin om er gelijk achter aan te gaan, maar vanwege drukte toch uitgesteld. Immers, er zullen vast wel meerdere ontdekt worden. De 2e melding kwam vanuit De Wieden (Overijssel). Op 4 juni kwam de 3e melding, vanuit Schokland (Flevoland).
Omdat van de vogel in Utrecht al een tijdje niks meer was gehoord- en de vogel van De Wieden min of meer geheim werd gehouden (En het is een groot gebied!), schatte ik mijn kansen het grootst bij de vogel van Schokland. En zo ging ik dan op 8 juni met het OV naar het plaatsje Ens, middenin de Flevopolders. De reis ging mooi vlot, al moest ik vanaf Ens een paar kilometers lopen. Éénmaal aangekomen in Schokland staan er wat vogelaars te wachten totdat één van de vogels zich laat zien (Lees twee, er zaten namelijk maar liefst twee exemplaren, bleek later). De stemming was niet erg optimistisch aldaar onder de vogelaars, sommigen stonden al zo’n twee uur wachten. Één had beide vogels al ’s ochtends in beeld gehad.
Stom toeval of niet, amper na 10-15 minuten wachten wordt één van de vogel vrij gezien tussen het riet. En ja hoor, al snel kan ik ‘Hieperdepiep’ roepen! Prachtig, wat een klein bolletje. Weer een nieuwe soort (#327/328?) die ik zeker had verwacht voor in 2011.
Voldaan keer ik snel weer terug naar Velp, om een beetje op tijd thuis te zijn.
NATUURVERSLAVING 