Juli, altijd weer zo’n maand waarbij het qua vogels kijken vrij saai is, of toch niet? In voorgaande jaren werd vogelend Nederland in juli al meerdere keren verrast door het plots opduiken van zeer zeldzame dwaalgasten.
Zo werd in juli/augustus 2010 een Groene Bijeneter ontdekt in het Noord-Hollands duinreservaat nabij Castricum, die alleen voor de ‘westerlingen’ was weggelegd. In dezelfde tijd werd op de Zuidpier van IJmuiden een heuse Siberische Grijze Ruiter ontdekt, die door slechts één persoon werd gezien.
In 2011 ging het ook lekker met begin juli een prachtige Scharrelaar, en eind juli de eerste ‘twitchbare’ Amerikaanse Oeverloper ooit in Nederland. Ook werd destijds in Noord-Holland en in Groningen een Kuifkoekoek ontdekt. Kort samengevat; laat je niet verrassen, je zult net zien dat het onverwachte gebeurt. Een keer moest het ook dit jaar weer raak zijn, en dat gebeurde dan ook op zaterdag 28 juli…
Die bewuste avond van 28 juli wordt ik opgebeld door Folkert Jan Hoogstra met de volgende mededeling; “Ik weet niet of je het al gezien hebt, maar er zit een Kortbekzeekoet in de haven van Lauwersoog”, er zijn goede foto’s gemaakt en staan op waarneming.nl”. Ik kan het nog nauwelijks nog geloven, ik had zeer recent nog gekeken op waarneming.nl! We beëindigen ons gesprek waarna ik snel op waarneming.nl kijk, en ja, de foto’s liegen er niet om! Wat apart zo midden in de zomer! En zo wordt het weer een kort en onrustig nachtje. Dit kan de eerste twitchbare Kortbekzeekoet van Nederland worden, mits de vogel zondag 29 juli kan worden teruggevonden. De Kortbekzeekoet is een arctische soort die slechts 8 keer eerder in Nederland is waargenomen. 7 gevallen betroffen dode, aangespoelde vogels langs de kust en in 2005 werd een kort voorbij vliegende vogel gezien vanaf Schiermonnikoog. Met andere woorden, voor bijna iedereen zou de Kortbekzeekoet een nieuwe soort zijn.
De volgende dag gaat na een zeer kort nachtje slapen om 05:30 de wekker. Ik heb de wekker extra vroeg gezet om in alle staat van paraat te zijn, een Kortbekzeekoet wil je indien hij wordt teruggevonden niet missen. Grote kans dat dit de enigste kans ooit is om oog in oog te staan met een Kortbekzeekoet in Nederland. Hoe dan ook, om 05:30 is er nog geen melding, maar er zijn zeker veel mensen aan het zoeken. Ik probeer nog maar een uurtje verder te slapen als om 06:30 opnieuw de wekker gaat, ook nu nog geen melding op DutchBirding. Het is eigenlijk niet goed, maar ik ga er een klein beetje vanuit dat de vogel foetsie is, hoe jammer ook. Om 08:00 gaat de wekker opnieuw, kijk ik met mijn slaperige kop op het telefoonschermpje en ja hoor, de vogel staat vermeld op de site van DutchBirding. Snel kijken of er informatie is, en al snel blijkt dat de vogel is teruggevonden, enkele kilometers ten oosten van de plek waar de vogel de dag ervoor had gezeten. “Wat nu? Hoe kan ik zo snel mogelijk in Lauwersoog komen?”. Snel werp ik me achter de laptop om de reis naar het hoge noorden te plannen. En dan maar hopen dat de vogel de rest van de dag blijft, wat achteraf gezien uiteindelijk niet gebeurt, maar gelukkig wel lang genoeg voor mij.
(Pas) om 09:30 vertrek ik vanuit Velp, om ongeveer 2,5 uur later te arriveren in Leeuwarden. Erg vervelend is dat ik hier bijna een uur moet wachten op de bus naar Lauwersoog. Één lichtpuntje terwijl een zenuwslopend uurtje voorbij gaat; de nieuwsberichten op DutchBirding (Vogel nog steeds ter plaatse!). Uiteindelijk reis ik met lijn 50 Leeuwarden-Lauwersoog(Dorp) naar de eindbestemming (Bijna dan). Weer een uurtje later arriveer ik in de altijd mooie haven van het Groningse Lauwersoog. Al snel wordt duidelijk dat het overal stikt van de toeristen. Als ik in Lauwersoog de bus uitstap, trek ik een sprintje naar de camping van Lauwersoog, om daar een fiets te huren, lopen was me echt iets te ver (Helemaal als elke seconde telt). En ja hoor, snel weet ik bij de camping een fiets te bemachtigen. Door al het ‘toeristengeweld’ heen haast ik me naar de Kustweg. Vervelend is als ik bij een oversteek bij een drukke weg moet wachten op een sliert auto’s, zucht… Al snel verlies ik mijn geduld en steek ik zo snel als de bliksem de weg over, niks aan de hand.
Met de wind in de rug (gunstig) gaan de laatste honderden meters snel, en kom dan eindelijk aan bij de plek. Er staan een stuk of 25-30 vogelaars op de dijk, wat meestal goed nieuws betekend. Ik spring over het hek bij de dijk, en ren gauw de dijk op. Hier krijg ik te horen dat vogel redelijk ver zit, en veel onder water duikt. Dit stelt me toch wel gerust. Na enkele stress-momenten “vogel te zien, duikt weer, vogel te zien, vogel duikt weer onder” krijg ik uiteindelijk de vogel mooi te zien door iemands telescoop, prachtig. Ondanks de afstand is de vogel aardig te zien, en klapt het een paar keer met zijn vleugels. Na felicitaties en veel bedankjes aan de beste man van wie ik even mocht kijken door de telescoop, ben ik dik tevreden, en fiets ik terug naar Lauwersoog. Hier heb ik afgesproken met Gijs Baller die mijn huurfiets overneemt waarbij we de huurkosten delen. Ik besluit na het zien van deze megazeldzaamheid mezelf te trakteren op kibbeling en patat in restaurant Schierzicht. Ik besluit niet lang in het restaurant te blijven, want het is me er veel te druk, bah!
Éénmaal bij de bushalte besef ik me dat ik een gok heb genomen als het gaat om de vertrektijd, maar het komt allemaal goed. Nog maar 10 minuten wachten, dat is wel eens anders geweest. Slechts één keer in de 2 uur vertrekt een bus vanuit Lauwersoog naar Leeuwarden, dus dit was erg fijn. Voldaan vertrek ik weer naar Leeuwarden en vervolgens naar Opeinde, waar ik de nacht doorbreng.
Wat betreft de Kortbekzeekoet; na 16:30 op die zondag is de vogel niet meer gezien. De daarop volgende dagen werd de vogel ook niet meer teruggevonden. Een keiharde misser voor sommigen, maar voor vele een nieuwe soort op de lijst, check! Na het weekend werd het tijd om weer wat te komen van de hectische twitch en werd het maandag lekker uitslapen, en dromen over de volgende zeldzaamheid die het Nederland zal aandoen, ik ben er klaar voor!
NATUURVERSLAVING 