Wat in eerste instantie een rustige donderdagavond leek te worden… maar uiteindelijk de eerste (succesvolle) twitch van het jaar 2012 werd.
Aan het begin van de avond op donderdag 12 april eet ik zoals bijna altijd rustig en netjes mijn bord leeg. De spaghetti gleed er goed in. Huisgenoot Nico Schavemaker heeft zijn bord inmiddels leeg.
Na het eten speur ik facebook af en zie het volgende bericht van Alwin Borhem; “Grijze Wouw:’, met daarbij een foto met een klein 20 vogelaars. Het dringt niet gelijk tot me door, maar er is rond 16:00 bij het Brabantse dorpje Keent een heuse Grijze Wouw ontdekt, een droomsoort van mij! Het eerste wat ik me nog snel afvraag is; ‘hé, vandaag?’, snel check ik DutchBirding en de rest is geschiedenis…
Hoe snel kunnen je hersenen werken wanneer er een stroom adrenaline door je lijf heen giert? Snel kijk ik waar plaats delict is, en tot mijn grote opluchting ligt Keent vlakbij Nijmegen, net over de Gelderse grens dus. Vanuit Velp ben je zo in Nijmegen met de trein, en ik besloot de eerste de beste trein te pakken. Ik had nog een schamele 5 minuten om snel wat aantekeningen te maken met waar ik precies langs moest. Eerst moest ik naar station Ravenstein, om vandaaruit een dikke 6 km te lopen. Ik wens Nico snel een fijne voortzetting van de avond toe, en haast me naar het station. Al snel ben ik onderweg naar Ravenstein, en de reis verloopt op rolletjes, uhm, rails. Zenuwachtig tuur ik vanuit de trein naar buiten, en een krantje lezen lukt simpelweg niet…
Éénmaal op station Ravenstein aangekomen trek ik eerst een klein sprintje, maar gelukkig worden de dagen weer steeds langer. Het is een aardige loop die ik afwissel door te rennen en rustig te wandelen. Even lijk ik de weg kwijt te zijn (Ja, op zo’n moment laat je telefoon het uiteraard weer afweten… geen navigatie bij de hand, slechts een simpele schets met straatnamen welke ik binnen een paar seconden heb getekend vlak voor ik vertrok). Gelukkig hoef ik slechts een drukke weg over te steken, en loop ik vervolgens snel door. Op een gegeven moment kom ik een paar jongens tegen, ik vraag; ‘Jongens, weten jullie welke kant op de Maasdijk is?’, ik krijg een snel en duidelijk antwoord, en ik blijk er al bijna te zijn. ‘Je komt zeker voor die vogel?’ vraagt één van hun, ik zeg ja. Het enige wat ik schijnbaar nog hoef te doen is enkele honderden meters rechtdoor te lopen, en dan zie ik vanzelf de horde vogelaars staan, en inderdaad…
Er staan vrij veel mensen met hun telescopen op iets gericht. Bij het allerlaatste stukje (amper 100 meter), krijg ik een lift aangeboden. En dan is het nog slechts een kwestie van aanschuiven. De vogel zit vrij ver weg in een haag te rusten, maar is duidelijk te zien. Even later door de telescoop van iemand anders is hij nog beter te zien. Dan vliegt ie een stukje en landt weer in een boom. Ruim een uur tot aan de schemering heb ik nog staan kijken met tientallen vogelaars, maar er zat niet veel beweging in. Altijd weer gezellig zo’n twitch. Het heeft lang geduurd sinds de Langstaartklauwier vorig jaar op 31 oktober, maar voor zo’n prachtsoort maakt dat helemaal niet uit. De Grijze Wouw betrof voor mij de 349e vogelsoort in Nederland, wat zou betekenen dat ik bijna op de 350 soorten zit; dan rest er nog maar één vraag…
Wat zal de 350e soort zijn?
Later zou dit de Bergfluiter worden, die op 1 mei werd ontdekt in Westervoort (Gelderland), op bijna steenworp afstand van mijn huis!
NATUURVERSLAVING 