Deel 4 van mijn 300 soorten challenge 2025, met wederom een bezoek aan Ameland. Ditmaal met iets meer succes
17 februari 2025
Klokslag 06:29, ik zet net aan het ontbijt met koffie als een vrouwtje Bosuil luidkeels roept. Haar roep wordt beantwoord door een mannetje iets verderop. Na een paar minuten is het stil, het begint langzaam licht te worden. Dit paartje Bosuilen hoor ik regelmatig, beide vogels roepen vaak vanuit een naastgelegen stukje bos, met veel oude bomen. De vogels zwerven wat rond door Beetsterzwaag en omliggende bossen. Altijd leuk om ze te horen, het geluid van Bosuilen blijft fantastisch. Maar dit keer hebben ze voor mijn gevoel extra betekenis. Opeens heb ik het gevoel dat dit een voorbode is van een memorabele vogeldag. Laat ik daar maar vanuit gaan. Voor ik het weet heb ik het ontbijt achter de kiezen, pak wat laatste spullen en fiets ik naar Drachten. Vanuit Drachten de snelbus naar Leeuwarden, vanaf Leeuwarden de bus naar Holwerd. Even voor 10:00 stap ik op de veerboot naar Ameland.
Voor de 2e keer in anderhalve week tijd een vogeltrip naar Ameland, dat doe ik niet vaak. Maar de weersvoorspellingen zagen er zo goed uit, en ik was voor mijn gevoel nog niet helemaal ‘klaar’ met Ameland. Nog niet klaar in de zin van dat er nog veel mooie soorten waren te zien zoals kweldervogels en de Hop. De Hop heeft mij weten te ontlopen. Of net andersom, ik heb de Hop weten te ontlopen. Uitgerekend de dagen dat ik op het eiland was, werd de vogel niet gezien, namelijk 5 en 6 februari. Op 7 februari staan er wederom beeldvullende foto’s van de Hop op waarneming.nl. Ik zie dat de vogel op 1 van de weinige plekjes zat waar ik net niet had gezocht toen ik er was. Zul je altijd zien, ik had al zo’n voorgevoel. Genoeg redenen om weer lekker te gaan vogelen op Ameland, en natuurlijk ga ik weer genieten van alles wat op mijn pad komt. Ik hoop ook van algemene soorten leuke foto’s te maken in winterse sferen. Ameland ligt er mooi wit bij. Bij de pier wacht me alweer een warm welkom met Goudplevier, Rosse Grutto, Kanoet en Middelste Zaagbek.
In de sloten langs de binnenzijde van de waddendijk, laten veel watervogels zich van dichtbij zien. Groepjes Meerkoet, Wintertaling, Krakeend, Kuifeend, Tafeleend, Slobeend. Een Kleine Zilverreiger vliegt verderop richting het oosten. De weilanden zitten weer bomvol groepen Goudplevieren en Kieviten. Her en der een handjevol Watersnippen en IJslandse Grutto’s. Leuk om ook eens Grutto’s te zien in een witte wereld. Vervolgens loop ik net als de vorige keer weer een rondje over de Ballumerbocht. Op een verzwakte Brandgans na lijkt er niks te zitten, maar niks is minder waar. Vanuit een stukje lage vegetatie vliegt een vogel op, het blijkt een schitterende Velduil. Snel gaat de vogel weer zitten op de basaltblokken, maar vliegt na een paar tellen toch verder, de waddendijk over. Zo snel als de uil opdoemde, zo snel verdween ie. Mooie waarneming, kort maar krachtig. Even verderop zit een verzwakte Grutto in een slootje, in een weiland laat een groepje Oeverpiepers zich leuk bekijken en weer een slootje verderop een Bokje opvliegend.
Dan is het tijd om het bungalowpark te Ballum weer met een bezoek te vereren. Zal de Hop zich dit keer wel laten vinden? Of heeft de sneeuwval en vrieskou de vogel uiteindelijk toch genekt? De laatste melding van de Hop was alweer van 9 februari, ruim een week geleden. En het leek erop dat er wel mensen hadden gezocht naar de Hop in de afgelopen week. Ik heb goede hoop dat de vogel gewoon op zijn gemakje ergens rondscharrelt, maar een klein beetje zorgen maak ik me wel. De eerste vogels die ik hoor en zie zijn Eksters, Staartmezen, Groenlingen en een Kramsvogel. Ik begin met zoeken op de plekken waar de vogel voor het laatst is gezien. Iedere tuin oogt kansrijk, mooie groene tuinen met gazons. Ideale plekken voor een foeragerende Hop. Iedere tuin bekijk ik aandachtig, ik zoek intensief, maar na een halfuur zoeken nog geen Hop. Dan gaat het toch weer een beetje knagen. Maar ik zoek vastbesloten verder, ik kan me eigenlijk niet voorstellen dat de vogel is gevlogen. Of erger nog, de invallende kou niet heeft overleefd. Nee, die zit gewoon ergens in het zonnetje te foerageren op 1 van de vele gazons.
Al rustig lopend tussen chalets zoek ik verder. In theorie zou de Hop overal kunnen zitten, het hele vakantiepark oogt geschikt, overal zijn leuke veldjes met vogels. Houtduif hier, Koperwiek daar, Merel hier, Turkse Tortel daar. Bij iedere vogel die ik zie scharrelen schrik ik enigszins, het voelt spannend. De schrik is groot als ik bij het zoveelste chalet de hoek om ga, en opeens de Hop zie foerageren langs het pad. Ik sta meteen stil, til mijn verrekijker op, mijn vingers tintelen, mijn hart maakt een sprongetje. Wat een fantastische vogel! Zomaar opeens zit de Hop vlak voor mijn neus. De vogel reageert alert, kijkt me even aan, en gaat rustig door met foerageren. Ik zet rustig de telescoop neer en maak flink wat foto’s. Nog nooit zo mooi een Hop gezien, onbeschrijflijk mooi. Het voelt bijna als een nieuwe soort, vreemd genoeg. Normaal sta je bij een Hop al gauw tussen tientallen vogelaars/fotografen, nu had ik een Hop helemaal voor mezelf. Ik ga er dan ook lekker een halfuurtje voor zitten, boterhammetje erbij, en genieten.
Na alle moeite voelt deze Hop extra lekker, heerlijk geluksgevoel. Het blijft 1 van de mooiste vogelsoorten om in Nederland te zien. Ook is het fijn om eens in alle rust zo’n prachtvogel te observeren, en dan met sneeuw erbij. Groots genieten. Het betreft mijn 10e Hop in Nederland, en zoals gezegd, mijn mooiste tot nu toe. De vogel zit wat rommelig in de veren, druk in de rui. De vogel weet zich dus nog altijd prima te redden op Ameland. Na deze droomwaarneming fiets ik naar Hollum, richting mijn hotel. Inchecken, even bijkomen en vervolgens op de fiets naar pannenkoekhuis ‘onder de vuurtoren’. Hier sluit ik deze fantastische vogeldag af met een pannenkoek en een biertje. Later op de avond ga ik nog even op bezoek bij Robert. Ik bewonder zijn nieuwe huis en we praten onder het genot van een paar biertjes bij.
18 februari 2025
Na een stevig ontbijt verlaat ik het hotel, en fiets richting de Vrijheidsplaat, aan de wadkant. Zilverplevier, Middelste Zaagbekken en Steenlopers zijn de enige vogels die dichtbij zitten. Bij het Westgat (westpunt Ameland), loop ik even via de duinen het strand op. Paarse Strandlopers die hier regelmatig worden gezien, zitten er nu niet. Wel leuk zijn 2 Sneeuwgorzen, Drieteenstrandlopers en Eiders. Bij de Lange Duinen zoek ik even naar Roodhalsfuut, zonder resultaat. Een Strandleeuwerik vliegt roepend richting west. Verderop een Bruine Kiekendief richting oost, laag over de duinen. Een wandeling over het Groene Strand levert mooie soorten, IJsgors, Frater, Bontbekplevier, Kluten, Brilduikers, Zwarte Zee-eenden, Nonnetjes en als hoogtepunt een vrouwtje IJseend. Helaas laten veel vogels zich kortstondig zien, of ze zitten te ver weg waardoor luchttrilling het maken van foto’s moeilijk maakt.
Na lekker te hebben uitgewaaid op het strand, besluit ik via de Hop weer terug te fietsen richting Nes. Dit keer hoef ik niet te zoeken naar de Hop, de vogel zit op precies dezelfde plek als gister. Nog altijd druk foeragerend, zich niks aantrekkend van mensen. Ik ga er nogmaals even goed voor zitten, je krijgt niet iedere dag de gelegenheid zo mooi een Hop te zien.
Vervolgens fiets ik naar de BP-plas, tussen Ballum en Nes. Een mooie plas omgeven door bos waar ik nog niet eerder ben wezen kijken. Enkele Dodaarzen laten zich leuk bekijken, hoewel met tegenlicht. In een paar naaldbomen zitten Goudhaantjes erg dichtbij, maar het blijft een uitdaging zulke beweeglijke vogeltjes met de telescoop vast te leggen. Verderop, langs de Verbindingsweg, zie ik nog een Roodhalsgans lopen. Deze vogel laat zich lang niet zo mooi bekijken als het exemplaar van anderhalve week terug bij Buren. Vlak voor Nes nog een stuk of 30 Grutto’s. In Nes breng ik een bezoek aan de Vlijenplasjes. De plasjes zijn grotendeels bedekt met ijs. In een wak zitten tientallen Slobeenden, op het ijs enkele Wintertalingen, Krakeenden, Waterhoentjes, Meerkoeten en Stormmeeuwen. Ik neem rustig de tijd om wat foto’s te maken.
Ook deze vogeldag vliegt voorbij, en voor ik het weet zit ik alweer op de boot terug naar de vaste wal. Het waren weer 2 heerlijke, winterse vogeldagen op een fijn eiland. Veel vogels lieten zich, mede dankzij winterse omstandigheden, van mooi dichtbij bekijken. We kunnen nu gaan uitkijken naar de lente.
NATUURVERSLAVING 